Karikaturaal

Las ik verdorie alweer een boek dat de Booker Prize won.
Had ik dat geweten......
Ik vond er inderdaad niks aan.
Wat is dat toch met mij? Slechte smaak? Te dom?

Ik ben altijd nieuwsgierig naar mensen die buiten de paden lopen, naar mensen die tot een zogenaamde minderheid behoren. Dat was de reden dat ik naar dit boek greep.
Het boek is een lofzang op sterke vrouwen die zeer beslist hun eigen weg willen vinden en gaan.
Stuk voor stuk zijn het vrouwen die leven in een land waarin zij of hun ouders niet zijn geworteld. Een land waarin ze opvallen omdat ze zich niet volgens de laatste witte mode kleden en omdat ze niet traditioneel heteroseksueel zijn. Kwetsbare posities. Wellicht overschreeuwen zij zichzelf daardoor door nadrukkelijk provocerend te zijn.
Het boeide me echter geen moment. Ik stoorde me aan het karikaturale waarvan het hele boek doordrenkt is.
Ach, dit boek was gewoon niet aan mij besteed