Impulsieve daad

Sarah Armstrong snijdt in haar debuut een onderwerp aan dat aangrijpend en voor teveel kinderen waarheid is.

Laat me niet alleen draait om Anna en Charlie. Na het overlijden van de buurvrouw van Anna komt een klein gezin naast haar wonen. Al snel ontmoet ze de kleine Charlie die al snel aan haar deur opduikt.
Binnen notime valt het Anna op dat er iets niet pluis is met Charlie. Als ook haar vriend Dave getuige is van verdachte omstandigheden worden de hulpdiensten en kinderbescherming ingeschakeld.

Na de zoveelste melding waaruit geen bevredigende reactie komt neemt Anna een impulsief besluit en neemt het recht in eigen hand.

Het onderwerp mishandeling wordt door Armstrong goed in beeld gebracht. De beelden die ze schetst spreken voor zich en geven een beklemmend gevoel. Wat doet een instantie met een melding, hoeveel gevaar moet er dreigen voor er actie komt? En wat zijn de gevolgen als iemand het recht vervolgens in eigen hand neemt?

Laat me niet alleen heeft een lang tussenstuk waarin weinig spektakel aanwezig is. Er gebeurt niet veel bijzonders, maar door de schrijfstijl kun je je zeker in de omgeving inbeelden. Armstrong weet niet alleen de mishandeling beeldend neer te zetten, maar ook de omgeving waar het zich allemaal afspeelt.

Armstrong’s schrijfstijl laat je niet alleen meeleven met Charlie en Anna maar laat je ook nadenken over waarom sommige acties zijn gedaan. En wat zou je zelf doen als waarschuwingen aan dovemans oren gericht lijken te zijn?

Ondanks dat de schrijfstijl aangenaam is ontbreekt er voornamelijk in het middenstuk wat kracht waardoor de aandacht gaat verslappen. Keuzes en gevolgen zijn niet allemaal even logisch waardoor iets aan geloofwaardigheid wordt ingeleverd.

Het is geen boek dat iedereen naar het puntje van de stoel laat schuiven, maar heeft wel goed uitgewerkt onderwerp waardoor het het lezen waard is.