Chefs Kiss

Feilloos gaat Ronald van Assen verder in de wereld van Invisia met De schaduw van Laela. De auteur kan heel goed empathie en sympathie bij de lezer opwekken, zelfs als het om de slechteriken gaat. Hierbij komen de emoties en gevoelens weer heel geloofwaardig over. De auteur weet het boeiend te vertellen. De verhaallijn is niet moeilijk te volgen, ondanks dat er in korte tijd veel gebeurt. De lezer volgt de meest gruwelijke personages op een wel heel opmerkelijke reis, waarin deze karakters nog beter qua verdorven emoties uit de verf zijn gekomen.
Het verhaal heeft genoeg body, zonder dat de dingen te langgerekt worden. Het mag dan uit de duim gezogen zijn, de lezer kan er ook gedegen lering uit trekken, zoals dat haat en nijd over het algemeen niet zal winnen, en dat men met eerlijkheid meer bereikt. Daarnaast worden een aantal maatschappelijke kwesties aangesneden, en heeft elk volk in deze wereld een bepaalde eigenheid, wanneer het om nijdassen, mockels, elfen, mensen, aardmannen en trollen gaat. Het perspectief zal dan ook halverwege naar een andere hoek van het koninkrijk draaien. Vanaf daar worden de onthullingen in gang gezet, onthullingen die wel eens voor onverwachte wendingen kunnen zorgen.
Van Assen leidt zijn lezers naar een briljant plot. Het wordt duidelijk welke rol de mysterieuze Laela in het geheel heeft. Ondanks dat het misschien makkelijk in te vullen valt, komt ook dit deel met een verrassend einde, die gelukkig opening tot een volgend avontuur geeft, want op dit punt zal de lezer nog geen afscheid kunnen nemen van Invisia. Er zitten ook deze keer weer wat referenties naar Harry Potter bij, al is de algehele verhaallijn weer bijzonder speciaal geworden.
Opnieuw een heerlijk fantasieverhaal van eigen bodem, met een hartverwarmende betekenis. Invisia is een regelrechte blijver, en alleen daarom mogen hiervan nog minstens tien boeken in dit formaat uitkomen. Chefs kiss.