Zwoele mix van zeelegendes

Sarah Penner is een Amerikaanse schrijfster die eerder furore maakte met haar debuut De parfumeur van Parijs. Ze heeft een zwak voor historische settings met een vleugje mystiek en sterke vrouwelijke hoofdpersonages. Haar verhalen balanceren vaak tussen het aardse en het magische, en dat zie je ook terug in De schat van Amalfi.

In De schat van Amalfi duik je in twee tijdlijnen: het mysterieuze verleden van 1821 en het hedendaagse Positano. In het verleden volgen we Mari DeLuca, een zeeheks die samen met andere vrouwen haar dorp beschermt tegen piraten met behulp van stregheria (een vorm van rituele magie). Haar leven komt op z’n kop te staan wanneer de broers Mazza hun geheim ontdekken. In het heden ontmoeten we Haven Ambrose, een scheepsarcheoloog die op zoek is naar een legendarische schat waar haar vader ooit over sprak. Tijdens haar zoektocht stuit ze op Mari’s verhaal en raakt ze verstrikt in een web van vergeten magie en verboden liefde.
Wat me persoonlijk aansprak, was hoe de zee bijna een eigen personage werd; dreigend, betoverend en vol geheimen. De overgang tussen de tijdlijnen voelde soms wat abrupt, maar uiteindelijk vloeien ze mooi samen.

Penner schrijft beeldend en sfeervol, met zinnen die soms bijna poëtisch aanvoelen. De Italiaanse setting spat van de pagina’s, en je ruikt haast de zee en het zout in de lucht. De introductie van termen als stregheria vroegen in het begin wat extra concentratie.
Mari is een intrigerend personage: krachtig maar ook kwetsbaar. Haar innerlijke strijd is voelbaar.

Hoewel het concept origineel is en de sfeer heerlijk mysterieus, had ik graag wat meer verrassing gezien in de plot. Toch De schat van Amalfi is een zwoele mix van zeelegendes, vrouwelijke kracht en verborgen geheimen. Een erg fijn boek!