teleurstellend derde deel

Eerst was er Maestra
Daarna kwam Domina
En nu Ultima.

In Ultima gaat het verhaal over Judith Rasleigh verder.
Haar ware identiteit houdt ze zelf verborgen onder tal van lagen. Momenteel gaat ze door het leven als Elisabeth Teerlinc, kunsthandelaarster. Door allerlei toestanden (die we hebben kunnen volgen in ‘Domina’) zit de Russische maffia haar op de hielen en samen met een corrupte Italiaanse agent Romero Da Silva proberen zij het er levend vanaf te brengen. Elisabeth alias Judith heeft de opdracht gekregen van Raznatovic om een vervalsing te maken en deze te verkopen in een veilinghuis voor véél geld, min. 150 miljoen. Het veilinghuis waar zij ooit werkte, lijkt haar de beste optie om het schilderij te verkopen. Maar dit is een moeilijke opdracht zonder dat men te weten komt wie zij echt is. Er hangt veel af van de verkoop, zij MOET slagen en doet hiervoor alles.

Conclusie

Ergens las ik over deze trilogie ‘you love it, or you hate it’ ergens daar tussen is er niet, dit klopt zeker voor de eerste twee delen, maar bij deze derde hang ik dan toch ergens tussenin. Mijn gevoelens zijn zeer zeker gemengd te noemen.

Allereerst was het moeilijk om erin te komen bij ‘Ultima’ . Er wordt vaak verwezen naar personen en gebeurtenissen uit de voorgaande twee boeken, en hier bouwt het boek verder op voort. Er wordt zeer specifiek op de voorgaande boeken ingegaan en er wordt ook geen kleine reminder aangehaald van ‘hoe het ook weer zat’. Dit is zeker jammer, want het geeft mij toch een ander beeld van ‘Ultima’ gegeven. Ik kon in het begin toch niet altijd zo goed volgen en had het gevoel de weg wat kwijt te zijn. Het is dan ook aan te raden de opeenvolgende boeken kort na elkaar te lezen.
Deze specificiteit gaat eigenlijk nog verder, de auteur heeft een enorme kunstgeschiedkundige kennis. Schilderijen worden zeer gedetailleerd omschreven, alsook alle processen zoals hoe een veilinghuis te werk gaat, hoe men een vervalsing herkend, … Soms wordt er ook te diep ingegaan op bepaalde onderwerpen waardoor de nadruk op het verhaal minder van belang lijkt. Als je interesse hebt in kunstgeschiedenis kan je zeker veel leren uit het boek, maar thrillerfans verwachten toch meer dat de nadruk op het verhaal en de spanning ligt. Als lezer verdrink je een beetje in de hoeveelheid informatie en krijg je soms wel het gevoel dat de auteur wat wil opscheppen met al haar kennis over kunst. Dit is jammer want het verhaal op zich is echt wel goed.
Vaak wordt het boek omschreven als te ‘sensueel’, maar dit is zeker niet zo. Er zijn wel enkele zeer sensuele scenes in het boek, die ook weer zeer gedetailleerd omschreven worden, maar het verhaal zelf is goed.
Ik was steeds geprikkeld om te weten hoe het nu zat met het schilderij, of het haar zou lukken deze te verkopen, wie Da Silva was, wie de ‘echte’ Judith is, … . De twee hoofdpersonages intrigeren mij enorm. Vooral Da Silva vond ik een zeer bijzonder iemand. Graag zou ik zoveel meer over hem weten, zijn familie, zijn achtergrond, … . In de voorgaande boeken leek Judith gevoelloos, maar hier zien we hoe het personage is gegroeid en toch wel haar zwakke kantjes heeft, hoewel ze er alles aan doet om deze verborgen te houden.
Persoonlijk was ik ook wat teleurgesteld over het einde. Zowel ‘Maestra’, ‘Domina’ als ‘Ultima’ zijn zeer detaillistisch geschreven waardoor alles ook geloofwaardig overkwam. De auteur wist waarover zij het had, maar dan is er het einde en die lijkt me toch bij de haren getrokken. Voor mij was het een slordig einde en het boek werd precies wat uitgerokken om aan wat extra pagina’s te komen.

Door de vele details leest het verhaal niet vlot genoeg voor een thriller en verlies je je er als lezer wat in, maar het verhaal blijft goed en steekt goed in elkaar. Het einde was ook wat teleurstellend omdat het toch wel ongeloofwaardig overkwam en in vergelijking met de rest van het boek slordig uitgewerkt leek. Ik had hier toch wat meer van verwacht. Daarom geef ik het boek een drie sterren.