Te hoge verwachtingen van het boek

Op een dag wordt het geheim van Melvin Royal bekend wanneer er een lijk wordt gevonden in huize Royal. Melvin belandt in de cel en zijn vrouw Gina begint een nieuw leven samen met de twee kinderen. Maar dit klinkt gemakkelijker dan het is. Mensen denken dat Gina medeplichtig was aan de moorden en wordt hierom regelmatig gestalkt.
Nadat ze op verschillende plekken hebben gewoond, heeft Gina een huis gekocht in het afgelegen Stillhouse Lake. Het huis staat op een mooie locatie en het lijkt erop dat hun leven in een rustig vaarwater gaat komen. Dan wordt er opnieuw een lichaam gevonden in de buurt van Gina’s huis. De bedreigingen en het stalken laaien weer op. Gwen doet er alles aan om de kinderen veilig te stellen. Lukt het haar om het hoofd boven water te houden?

Stillhouse Lake is het eerste deel van een vierdelige serie. Het boek start met een proloog waarin beschreven wordt wat Melvin gedaan heeft voordat hij wordt opgepakt door de politie. De spanning wordt hier dus al direct goed neergezet. Het verhaal gaat verder met Gina en haar kinderen, Lanny en Connor, die na vier jaar vluchten een eigen plekje hebben gevonden. Tijdens het lezen leer je de personen goed kennen. Zo is Gina constant bezig met de veiligheid van de kinderen te waarborgen. Lanny is een pubermeisje die het op school wel moeilijk heeft. Gelukkig helpt haar broertje Connor hierbij.

Tijdens het lezen merk je dat er een constante spanning aanwezig is. Vooral in de eerste helft speelt de spanning wat op de achtergrond. In de tweede helft wordt het verhaal wat spannender. Op de achterflap van het boek staat een citaat dat iemand op het puntje van zijn stoel zat tijdens het lezen, maar dit heb ik zelf niet zo ervaren.

Wat ik leuk vind aan het boek is dat het anders is dan anders. Vaak lees je uit het perspectief van de seriemoordenaar of vanuit die van de politie die naar hem op zoek is. Dit boek gaat over het gezin van de seriemoordenaar. Dit geeft een interessant verhaal.

Iets wat ik minder goed aan het boek vond, is dat Gina best paranoïde is. Ze zoekt naar mijn idee overal wat achter. Dit kwam op mij soms wat ongeloofwaardig over. Verder vond ik de hoofdstukken vrij lang, waardoor de spanning wat minder opgebouwd kon worden, omdat er hierdoor weinig cliffhangers waren.Toch ben ik wel benieuwd hoe dit verhaal verder gaat en ga ik binnenkort beginnen in deel twee; Killman Creek.