Lezersrecensie
Heerlijke second chance romance!
Na Lessons in faking, een boek dat ik leuk vond maar niet uitzonderlijk, besloot ik toch meteen verder te lezen in deel twee van de Hall Beck University-serie, Lessons in forgiving. Dit boek vertelt het verhaal van Henry en Paula en wow, wat een leuk stel! Ik vond dit deel vele malen beter dan deel 1 en las hem met veel plezier. Vier sterren van mij!
Paula Castillo begon ook als student bedrijfskunde, maar kwam er al snel achter dat haar talent en passie eerder ligt bij journalistiek. Hoewel Paula een aantal succesvolle artikelen op haar naam heeft staan, is er een jaar geleden iets gebeurd waardoor zowel haar relatie met Henry als haar carrière verwoest werden. Sindsdien schrijft Paula vooral horoscopen en haalt ze koffie voor de andere journalisten, iets wat ze niet bepaald kan gebruiken voor haar afstudeerscriptie.
Dan krijgt Paula de kans van haar leven: ze mag een artikel schrijven over Henry Pressley, de veelbelovende voetballer uit het universiteitsteam. En ja, ook haar ex waar het een jaar geleden zo vervelend mee eindigde… Ondanks de afstand die Paula probeert te behouden, groeien zij en Henry toch steeds verder naar elkaar toe. Durven en willen zij hun liefde een tweede kans geven?
Waar ik Athalia en Dylan uit het voorgaande boek niet meteen hele leuke personages vond, vond ik dat bij Paula en Henry juist wel. Ze ontmoeten elkaar tijdens een rondleiding met Paula’s ouders en hebben meteen een bepaalde chemie en communicatie die ik leuk vond.
Henry en Paula zijn tegenpolen, iets wat hun band en interactie interessant maakt. Ze vullen elkaar op veel momenten aan, hoewel ik ook begreep hoe hun verschillen hebben bijgedragen aan hun relatiebreuk.
Hoewel Henry in Lessons in faking niet heel sympathiek wordt weggezet, is hij in interactie met Paula wel leuk. Hij is betrokken, behulpzaam en respectvol naar Paula toe en komt daarmee best dicht bij een perfecte book boyfriend. Waar in Lessons in faking het verdriet en de rouw van Athalia centraal staan, wordt in dit boek meer duidelijk over de gevoelens van Henry rondom de dood van zijn ouders. Henry’s ouders waren erg beroemd en bekend en Henry voelt hierdoor best wat druk om net zo succesvol te worden zoals zij. Dit biedt een verklaring voor zijn gedrag en de manier waarop hij in het leven staat, wat ik heel inzichtelijk vond.
Wat ik aan Paula heel leuk vond, was hoe herkenbaar en realistisch zij aanvoelde. Paula is zo’n typische vriendin die ambitieus en begripvol is, maar op zijn tijd ook onzeker en even niet meer weet wat ze moet doen. Haar band met Maeve vond ik mooi, evenals de relatie met haar ouders. Paula’s ouders zijn luidruchtig, enorm trots en zeggen wat ze ergens van denken en vinden. Dit maakt dat Paula het moeilijk vindt om open tegen hun te zijn over haar veranderende studierichting, iets wat ik mij goed voor kon stellen. Want hoe leg je tijdens de diploma-uitreiking uit dat er geen bedrijfskunde maar journalistiek op je diploma staat? Iets wat uiteraard leidt tot een hilarische situatie.
Wat ik sterk aan dit boek vond, wat de wisseling tussen het heden en het verleden. Enkele hoofdstukken tonen hoe Paula en Henry ruim drie jaar geleden met elkaar in contact kwamen en een relatie kregen. Dit draagt bij aan de chemie en spanning die er nu nog steeds tussen hen hangt en maakte dat ik de personages beter begreep.
Gedurende het verhaal volgen we niet alleen de seconde chance romance tussen Henry en Paula, maar is er voor de lezer ook nog het mysterie over wat er nu een jaar geleden is gebeurd waardoor Paula geen artikelen meer mag schrijven. Dit speelt als een soort rode draad door het verhaal heen en komt uiteindelijk tot een climax. Hoewel ik deze niet erg verrassend vond, ik had hem wel aan zien komen, vond ik het toch een leuke en interessante verhaallijn.
Persoonlijk vond ik het jammer dat Athalia en Dylan zo’n kleine rol in het verhaal speelden. Ik had graag gelezen hoe het met hen verder is gegaan, maar ze speelden amper een rol van betekenis in dit boek.
Lessons in forgiving vertelt geen bijster origineel verhaal, maar komt door de leuke personages en hun onderlinge chemie toch tot leven. Ik vond de wisseling tussen het heden en verleden een sterk punt en heb genoten van de ontwikkeling die Paula en Henry hebben doorgemaakt, zowel individueel als samen. Ik vond dit boek veel beter dan het eerste deel en kan dan ook niet wachten op deel 3 in de serie!
Paula Castillo begon ook als student bedrijfskunde, maar kwam er al snel achter dat haar talent en passie eerder ligt bij journalistiek. Hoewel Paula een aantal succesvolle artikelen op haar naam heeft staan, is er een jaar geleden iets gebeurd waardoor zowel haar relatie met Henry als haar carrière verwoest werden. Sindsdien schrijft Paula vooral horoscopen en haalt ze koffie voor de andere journalisten, iets wat ze niet bepaald kan gebruiken voor haar afstudeerscriptie.
Dan krijgt Paula de kans van haar leven: ze mag een artikel schrijven over Henry Pressley, de veelbelovende voetballer uit het universiteitsteam. En ja, ook haar ex waar het een jaar geleden zo vervelend mee eindigde… Ondanks de afstand die Paula probeert te behouden, groeien zij en Henry toch steeds verder naar elkaar toe. Durven en willen zij hun liefde een tweede kans geven?
Waar ik Athalia en Dylan uit het voorgaande boek niet meteen hele leuke personages vond, vond ik dat bij Paula en Henry juist wel. Ze ontmoeten elkaar tijdens een rondleiding met Paula’s ouders en hebben meteen een bepaalde chemie en communicatie die ik leuk vond.
Henry en Paula zijn tegenpolen, iets wat hun band en interactie interessant maakt. Ze vullen elkaar op veel momenten aan, hoewel ik ook begreep hoe hun verschillen hebben bijgedragen aan hun relatiebreuk.
Hoewel Henry in Lessons in faking niet heel sympathiek wordt weggezet, is hij in interactie met Paula wel leuk. Hij is betrokken, behulpzaam en respectvol naar Paula toe en komt daarmee best dicht bij een perfecte book boyfriend. Waar in Lessons in faking het verdriet en de rouw van Athalia centraal staan, wordt in dit boek meer duidelijk over de gevoelens van Henry rondom de dood van zijn ouders. Henry’s ouders waren erg beroemd en bekend en Henry voelt hierdoor best wat druk om net zo succesvol te worden zoals zij. Dit biedt een verklaring voor zijn gedrag en de manier waarop hij in het leven staat, wat ik heel inzichtelijk vond.
Wat ik aan Paula heel leuk vond, was hoe herkenbaar en realistisch zij aanvoelde. Paula is zo’n typische vriendin die ambitieus en begripvol is, maar op zijn tijd ook onzeker en even niet meer weet wat ze moet doen. Haar band met Maeve vond ik mooi, evenals de relatie met haar ouders. Paula’s ouders zijn luidruchtig, enorm trots en zeggen wat ze ergens van denken en vinden. Dit maakt dat Paula het moeilijk vindt om open tegen hun te zijn over haar veranderende studierichting, iets wat ik mij goed voor kon stellen. Want hoe leg je tijdens de diploma-uitreiking uit dat er geen bedrijfskunde maar journalistiek op je diploma staat? Iets wat uiteraard leidt tot een hilarische situatie.
Wat ik sterk aan dit boek vond, wat de wisseling tussen het heden en het verleden. Enkele hoofdstukken tonen hoe Paula en Henry ruim drie jaar geleden met elkaar in contact kwamen en een relatie kregen. Dit draagt bij aan de chemie en spanning die er nu nog steeds tussen hen hangt en maakte dat ik de personages beter begreep.
Gedurende het verhaal volgen we niet alleen de seconde chance romance tussen Henry en Paula, maar is er voor de lezer ook nog het mysterie over wat er nu een jaar geleden is gebeurd waardoor Paula geen artikelen meer mag schrijven. Dit speelt als een soort rode draad door het verhaal heen en komt uiteindelijk tot een climax. Hoewel ik deze niet erg verrassend vond, ik had hem wel aan zien komen, vond ik het toch een leuke en interessante verhaallijn.
Persoonlijk vond ik het jammer dat Athalia en Dylan zo’n kleine rol in het verhaal speelden. Ik had graag gelezen hoe het met hen verder is gegaan, maar ze speelden amper een rol van betekenis in dit boek.
Lessons in forgiving vertelt geen bijster origineel verhaal, maar komt door de leuke personages en hun onderlinge chemie toch tot leven. Ik vond de wisseling tussen het heden en verleden een sterk punt en heb genoten van de ontwikkeling die Paula en Henry hebben doorgemaakt, zowel individueel als samen. Ik vond dit boek veel beter dan het eerste deel en kan dan ook niet wachten op deel 3 in de serie!
1
Reageer op deze recensie
