Waardige afsluiter van de serie!

Het derde deel in de ‘Het Italiaanse eiland’-serie gaat over de laatste en jongste zus van de familie, Emilia. Tegelijkertijd wordt het verhaal van Callie verteld, die net haar zus verloren is, en op zoek gaat naar de geschiedenis van haar grootouders. Dit laatste deel is een waardige afsluiting van de serie en krijgt van mij 3,5 ster.

Callie heeft net haar zus verloren met wie ze niet zo’n goede band had. Haar nichtje en zwager blijven achter. Tijdens het opruimen van wat spulletjes in het huis van Pam, komt Callie twee vliegtickets tegen en haar eigen paspoort. Haar zus wilde haar verrassen met een reis naar Rome om de geschiedenis van hun grootouders te ontdekken. Callie vertrekt alsnog op de geplande reis waarin ze niet alleen haar familiegeschiedenis, maar ook zichzelf beter leert kennen.
Emilia vlucht terug naar huis, naar haar zieke vader, om hem te vertellen dat haar zussen spoedig zullen komen met een medicijn. Tot haar grote verdriet ontdekt Emilia dat haar vader al overleden is. Ze wordt opgevangen door signora Jorelini, een vriendin van de familie en diens dochter Corinna, een vriendin van Emilia. De wereld is in oorlog en de situatie voor de Joden wordt gevaarlijker. Emilia raakt steeds verder betrokken bij het verzet, maar dat betekent ook dat ze mensen van wie ze houdt los zal moeten gaan laten…

Callie is haar grootouders, ouders en zus verloren en realiseert zich dat ze jaren op de vlucht is geweest. Ze heeft zich ingelaten met een man die niet echt van haar hield en duwde haar zus van haar weg, terwijl die alleen maar het beste voor haar wilde. De ontwikkeling van Callie gedurende het verhaal is mooi. Door haar reis naar Italië, wat ze ontdekt over haar grootouders en Emilia en de komst van een knappe man, leert Callie zichzelf accepteren en het belang van liefde en familie erkennen en waarderen.

Emilia is tijdens de Tweede Wereldoorlog nog een jong meisje, maar haar verhaal maakte diepe indruk op mij. Ze krijgt namelijk veel te verwerken: haar vader is overleden, ze krijgt geen contact met haar zussen en ontdekt dat signora Jorelini en haar dochter Corinna betrokken zijn bij het verzet. Hoewel de situatie voor de half-Joodse Emilia zelf ook steeds gevaarlijker wordt, besluit ze zich toch aan te sluiten bij het verzet en onderduikers te helpen door hen voedsel te brengen. Emilia is een dappere vrouw die leert om los te laten waar en van wie ze houdt.

Wat ik zelf leuk en bijzonder vond aan dit verhaal, was dat Emilia in de hoofdstukken van Callie nog steeds in leven is en daardoor dus zowel in het heden als verleden een belangrijke rol binnen het verhaal speelt. Dit maakt dat je ziet wie Emilia is geworden en dat de hoofdstukken in het verleden vertellen hoe dat zo is gekomen. Ik vond dat dit extra diepgang aan het verhaal gaf.

Het verhaal van Emilia en Callie is zowel hartverwarmend als triest. De hoofdstukken die zich afspelen in de Tweede Wereldoorlog worden sterk beschreven en lijken een realistisch tijdsbeeld te geven. De auteur lijkt goed onderzocht te hebben wat er destijds speelde in Italië en weet de angstige sfeer goed te vangen. Ondanks alle ellende en angst is het mooi om te lezen hoe mensen elkaar bleven steunen en helpen, dat mensen naar elkaar om bleven kijken, hun schaarse bezittingen deelden en van elkaar hielden. Hoewel dit allemaal gevaren met zich meebracht, liet men elkaar niet vallen en daar zouden we zelfs vandaag de dag nog wat van kunnen leren.

De schrijfstijl is ook in dit laatste deel weer prettig. De hoofdstukken lezen vlot en fijn weg. Ik vond de verhaallijnen niet erg verrassend of spectaculair. Dat is op zich geen probleem, maar maakt wel dat dit verhaal wat mij betreft niet lang in mijn geheugen zal blijven hangen. Ondanks de mooie boodschap en het realistische tijdsbeeld, sprong dit deel van de serie er niet per se uit voor mij. De nadruk op koken paste bij het verhaal, maar was voor mij soms iets te nadrukkelijk aanwezig.

Verlangen naar het Italiaanse eiland is een mooie afsluiter van deze serie. Het verhaal van Emilia en Callie is zowel hartverwarmend als triest en geeft ruimte voor (complexe) familiebanden, een mysterieuze familiegeschiedenis, opbloeiende liefde en zelfacceptatie. De schrijfstijl is vlot en leest prettig, hoewel de verhaallijnen niet heel verrassend waren. In de epiloog komen de verhaallijnen uit alle boeken bij elkaar, wat de serie mooi afrondt. Aanrader voor liefhebbers van (historische) romans!