Lezersrecensie
Ultieme romance!
Ik mocht van Zomer&Keuning het e-book van Tussen de regels ontvangen, de Nederlandse variant van Not in my book. Ik heb genoten van dit humoristische, romantische verhaal en heb hem dan ook beoordeeld met 4,5 ster!
‘Liefde en haat liggen dicht bij elkaar. Heel dichtbij.’
Rosie en Aiden zijn totale tegenpolen van elkaar. Waar Rosie een enthousiaste dromer is die heilig gelooft in liefde en romantiek, is Aiden pessimistisch, kritisch en het merendeel van de tijd chagrijnig. Dat past volgens Rosie perfect bij het genre dat hij graag schrijft: literaire fictie. De twee vliegen elkaar geregeld in de haren tijdens hun gezamenlijke college en dus stelt hun professor hen een ultimatum: de twee moeten óf de les verlaten óf ze moeten de eindopdracht van het vak - een boek schrijven - samen inleveren. Kunnen Rosie en Aiden hun krachten bundelen voor de ultieme romance met tragisch einde? Of zouden ze vooral hun wederzijdse aantrekkingskracht ontdekken?
Wat een heerlijk boek is dit! In mijn optiek heeft dit boek alles wat ik zoek in een goede en fijne romance: twee totaal verschillende personages die een geweldige interactie met elkaar hebben, een niet te ontkennen aantrekkingskracht, een groot verraad en uiteraard een happily ever after.
‘Ik knikte. ‘Ik geloof niet dat een happily ever after een kwestie van ‘als’ is. Ik denk dat het een kwestie van ‘wanneer’ is.’
Rosie is een heerlijk personage. Ze is naar New York vertrokken om haar dromen waar te maken: een master behalen aan de universiteit en vervolgens bestsellerauteur worden van romantische boeken, haar favoriete genre om te lezen en te schrijven. Ze heeft het niet altijd makkelijk in New York, waar ze woont in een klein appartement waarvan de voordeur altijd openstaat, ze veel diensten in de horeca werkt om haar collegegeld te bekostigen en bovendien haar familie moet missen. Gelukkig heeft ze een aantal lieve vrienden om zich heen die haar steunen. Rosie is niet perfect: ze is af en toe onzeker, heeft ontembare krullen, striae en leeft te veel in haar eigen droomwereld. Toch zijn dit juist de eigenschappen die haar levendig maken, die zorgen voor herkenbaarheid en maken dat je veel sympathie voor haar voelt. De band die ze met haar familie heeft is warm en liefdevol, een leuke aanvulling op het verhaal.
‘Ik wilde het soort liefde waar je voorzichtig mee omging alsof het kon breken. Het soort dat intens en echt was. Het soort waarvoor je vocht, niet waartegen.’
Aiden is juist heel anders dan Rosie: onberispelijk gekleed, altijd kritisch en een tikkeltje pessimistisch. Hij zal niet snel het achterste van zijn tong laten zien en verbergt zijn gevoelens met een ondoordringbaar masker. Gedurende het verhaal leren we Aiden echter beter kennen en ontdekt zowel Rosie als de lezer dat er meer achter Aiden schuilt en dat hij heel wat gevoeliger en liefdevoller is dan op het eerste gezicht misschien vermoed wordt.
‘Hij kon de hoofdpersoon van een romance zijn als hij dat echt wilde.’
Wat dit verhaal echt geweldig maakt, is de interactie tussen Rosie en Aiden. Dit boek is de ultieme enemies to lovers, de haat die Rosie en Aiden tegenover elkaar voelen is geweldig. Zodra de twee echter gedwongen worden met elkaar samen te werken en elkaar beter leren kennen, brokkelt hun wederzijdse haat tegenover elkaar langzaam af. Ik vond de wisseling van haat naar vriendschap naar liefde heel geleidelijk verlopen. Zelfs in de periode dat de twee elkaar haten, voelt de lezer dat er onderhuids meer speelt. Rosie vindt Aiden heel knap en bewondert zijn schrijftalent en kritische feedback die elke verhaal naar een hoger niveau tilt. We zien hoe Aiden naar Rosie kijkt door kleine stukjes die hij geschreven heeft in hun gezamenlijke verhaal. Hierdoor voelt de veranderende houding tegenover elkaar natuurlijk aan. Het feit dat de personages elkaar zowel qua persoonlijkheid als in hun schrijfwerk perfect aanvullen, werkt ook mee aan de chemie die zij met elkaar hebben.
‘Ik kan me herinneren dat jij vorige week dreigde zijn laptop van het Empire State Building te gooien.’
Beide personages maken een mooie persoonlijke ontwikkeling door. Dit komt mede doordat zij zich voor elkaar open durven stellen en hun achtergrond en verleden leren accepteren. Vooral Aiden maakt hierin mooie stappen die hem meer diepgang geven gedurende het verhaal.
‘Ik had mijn leven lang gehunkerd naar grootste gebaren en meeslepende verklaringen. Ik had niet geweten dat kleine momenten als dit net zo goed voelden.’
Naast Rosie en Aiden kent het boek nog een aantal andere personages die het verhalen zeker verrijken. Flapuit Alexa, steun en toeverlaat Jess, nuchtere Logan en de knotsgekke, maar liefdevolle familie van Rosie, tillen het verhaal naar een hoger niveau en zorgen voor afwisseling en luchtigheid.
Zoals je merkt, ben ik heel enthousiast over dit verhaal. Betekent dit dat ik helemaal niets aan te merken heb? Jawel hoor. Zo vond ik het jammer dat Maria, de zus van Rosie, niet wat meer aandacht kreeg. Ook voelde het einde van het verhaal wat afgeraffeld, dit had best iets uitgebreider beschreven mogen worden. Tot slot is het gehele verhaal ontzettend voorspelbaar, zowel de personages als de verhaallijnen. En toch vond ik dit niet erg. De personages, setting en verhaallijnen zijn gewoon zo leuk, voelen zo comfortabel en als het perfecte romanceboek, dat ik er gewoon ontzettend van genoot.
Het verhaal speelt zich af gedurende een jaar in New York en voelt daardoor als een knus dekentje in de herfst, een warme kop chocolademelk in de winter, de eerste zonnestraal in de lente en een verfrissend windje in de zomer. Je kunt dit boek dan ook op ieder moment lezen, ideaal!
‘Mensen zeggen dat haat en liefde dicht bij elkaar liggen, en weet je? Ze hebben gelijk.’
Tussen de regels is voor mij een ultieme romanceboek en daardoor een aanrader voor iedereen die houdt van dit genre. Deze titel komt zeker tussen mijn favorieten van 2025!
‘Liefde en haat liggen dicht bij elkaar. Heel dichtbij.’
Rosie en Aiden zijn totale tegenpolen van elkaar. Waar Rosie een enthousiaste dromer is die heilig gelooft in liefde en romantiek, is Aiden pessimistisch, kritisch en het merendeel van de tijd chagrijnig. Dat past volgens Rosie perfect bij het genre dat hij graag schrijft: literaire fictie. De twee vliegen elkaar geregeld in de haren tijdens hun gezamenlijke college en dus stelt hun professor hen een ultimatum: de twee moeten óf de les verlaten óf ze moeten de eindopdracht van het vak - een boek schrijven - samen inleveren. Kunnen Rosie en Aiden hun krachten bundelen voor de ultieme romance met tragisch einde? Of zouden ze vooral hun wederzijdse aantrekkingskracht ontdekken?
Wat een heerlijk boek is dit! In mijn optiek heeft dit boek alles wat ik zoek in een goede en fijne romance: twee totaal verschillende personages die een geweldige interactie met elkaar hebben, een niet te ontkennen aantrekkingskracht, een groot verraad en uiteraard een happily ever after.
‘Ik knikte. ‘Ik geloof niet dat een happily ever after een kwestie van ‘als’ is. Ik denk dat het een kwestie van ‘wanneer’ is.’
Rosie is een heerlijk personage. Ze is naar New York vertrokken om haar dromen waar te maken: een master behalen aan de universiteit en vervolgens bestsellerauteur worden van romantische boeken, haar favoriete genre om te lezen en te schrijven. Ze heeft het niet altijd makkelijk in New York, waar ze woont in een klein appartement waarvan de voordeur altijd openstaat, ze veel diensten in de horeca werkt om haar collegegeld te bekostigen en bovendien haar familie moet missen. Gelukkig heeft ze een aantal lieve vrienden om zich heen die haar steunen. Rosie is niet perfect: ze is af en toe onzeker, heeft ontembare krullen, striae en leeft te veel in haar eigen droomwereld. Toch zijn dit juist de eigenschappen die haar levendig maken, die zorgen voor herkenbaarheid en maken dat je veel sympathie voor haar voelt. De band die ze met haar familie heeft is warm en liefdevol, een leuke aanvulling op het verhaal.
‘Ik wilde het soort liefde waar je voorzichtig mee omging alsof het kon breken. Het soort dat intens en echt was. Het soort waarvoor je vocht, niet waartegen.’
Aiden is juist heel anders dan Rosie: onberispelijk gekleed, altijd kritisch en een tikkeltje pessimistisch. Hij zal niet snel het achterste van zijn tong laten zien en verbergt zijn gevoelens met een ondoordringbaar masker. Gedurende het verhaal leren we Aiden echter beter kennen en ontdekt zowel Rosie als de lezer dat er meer achter Aiden schuilt en dat hij heel wat gevoeliger en liefdevoller is dan op het eerste gezicht misschien vermoed wordt.
‘Hij kon de hoofdpersoon van een romance zijn als hij dat echt wilde.’
Wat dit verhaal echt geweldig maakt, is de interactie tussen Rosie en Aiden. Dit boek is de ultieme enemies to lovers, de haat die Rosie en Aiden tegenover elkaar voelen is geweldig. Zodra de twee echter gedwongen worden met elkaar samen te werken en elkaar beter leren kennen, brokkelt hun wederzijdse haat tegenover elkaar langzaam af. Ik vond de wisseling van haat naar vriendschap naar liefde heel geleidelijk verlopen. Zelfs in de periode dat de twee elkaar haten, voelt de lezer dat er onderhuids meer speelt. Rosie vindt Aiden heel knap en bewondert zijn schrijftalent en kritische feedback die elke verhaal naar een hoger niveau tilt. We zien hoe Aiden naar Rosie kijkt door kleine stukjes die hij geschreven heeft in hun gezamenlijke verhaal. Hierdoor voelt de veranderende houding tegenover elkaar natuurlijk aan. Het feit dat de personages elkaar zowel qua persoonlijkheid als in hun schrijfwerk perfect aanvullen, werkt ook mee aan de chemie die zij met elkaar hebben.
‘Ik kan me herinneren dat jij vorige week dreigde zijn laptop van het Empire State Building te gooien.’
Beide personages maken een mooie persoonlijke ontwikkeling door. Dit komt mede doordat zij zich voor elkaar open durven stellen en hun achtergrond en verleden leren accepteren. Vooral Aiden maakt hierin mooie stappen die hem meer diepgang geven gedurende het verhaal.
‘Ik had mijn leven lang gehunkerd naar grootste gebaren en meeslepende verklaringen. Ik had niet geweten dat kleine momenten als dit net zo goed voelden.’
Naast Rosie en Aiden kent het boek nog een aantal andere personages die het verhalen zeker verrijken. Flapuit Alexa, steun en toeverlaat Jess, nuchtere Logan en de knotsgekke, maar liefdevolle familie van Rosie, tillen het verhaal naar een hoger niveau en zorgen voor afwisseling en luchtigheid.
Zoals je merkt, ben ik heel enthousiast over dit verhaal. Betekent dit dat ik helemaal niets aan te merken heb? Jawel hoor. Zo vond ik het jammer dat Maria, de zus van Rosie, niet wat meer aandacht kreeg. Ook voelde het einde van het verhaal wat afgeraffeld, dit had best iets uitgebreider beschreven mogen worden. Tot slot is het gehele verhaal ontzettend voorspelbaar, zowel de personages als de verhaallijnen. En toch vond ik dit niet erg. De personages, setting en verhaallijnen zijn gewoon zo leuk, voelen zo comfortabel en als het perfecte romanceboek, dat ik er gewoon ontzettend van genoot.
Het verhaal speelt zich af gedurende een jaar in New York en voelt daardoor als een knus dekentje in de herfst, een warme kop chocolademelk in de winter, de eerste zonnestraal in de lente en een verfrissend windje in de zomer. Je kunt dit boek dan ook op ieder moment lezen, ideaal!
‘Mensen zeggen dat haat en liefde dicht bij elkaar liggen, en weet je? Ze hebben gelijk.’
Tussen de regels is voor mij een ultieme romanceboek en daardoor een aanrader voor iedereen die houdt van dit genre. Deze titel komt zeker tussen mijn favorieten van 2025!
1
Reageer op deze recensie
