Spannende pageturner voor jonge lezers

'Ik dacht dat je een vertaald werk las', sprak de man en hij wees op 'Woodrow'. Nee. Margje Woodrow is een Nederlandse schrijfster, maar ze heeft hetzelfde 'probleem' als Joyce Pool (o.a. van 'Groeten uit Londen'). Haar achternaam klinkt exotisch en daarom moeten leerlingen soms uitleggen dat hier echt om van origine Nederlandse boeken gaat. Tsja. Als je geen vertaald werk mag lezen voor je lijst...

Anyway. 'Verwoest' gaat over Juul, die in havo 4 zit en net haar broer Milan heeft verloren. Milan, 18 jaar, is gestorven aan de gevolgen van een eenzijdig verkeersongeval. Althans, dat is de officiële lezing. Bij het graf van Milan ontdekt Juul op een dag echter de woorden 'DOEN + DURVEN = WAARHEID'. Ze staan de aarde gekerfd. Juul wordt uitgedaagd om een aantal huiveringwekkende opdrachten uit te voeren en als ze dat goed doet, dan zal ze achter de waarheid achter de dood van haar broer komen.

Op de voorkant van het boek staat dat je dit boek in één ruk uit wilt lezen, en dat klopt. Ik moest ook even diep zuchten toen de man voorstelde om even te gaan wandelen, terwijl ik nog maar op bladzijde 155 was. Het gekke is dat het verhaal niet datgene heeft waar ik normaal 'voor ga'. Het kent nauwelijks beeldend taalgebruik, maar wordt verteld met korte zinnen die opgebouwd zijn uit eenvoudige woorden en woordgroepen. Er zijn geen diepgaande psychologische beschrijvingen en evenmin wordt er veel aan de verbeelding overgelaten; de karakters zijn doorzichtig en nauwelijks gelaagd. Toch lees ik dóór en dat heeft alles te maken met de knappe opbouw van het verhaal: korte spanningsbogen binnen die éne, grote spanningsboog. Je wilt weten wie de geheimzinnige uitdager is en waarom hij of zij Juul uitdaagt. Je wilt ook achter de ware oorzaak van Milans dood komen. Daartussendoor wil je weten welke uitdagingen er wachten en hoe deze worden uitgevoerd. Daardoorheen leer je meer over Juuls achtergrond en ook nog wat over de mores in Indische en Marokkaanse families.

Wat ik ietwat ongeloofwaardig vond, was het feit dat 'de uitdager' 'alles ziet, hoort en weet', maar nergens wordt daarvoor een afdoende verklaring gegeven. Ook vond ik het zelf lastig te begrijpen dat een familie zo kort na de dood van een zoon alles wat met hem te maken heeft, op zolder zet, maar aan de andere kant: ook in mijn eigen sociale kring ken ik mensen die 'nergens over praten' als de ultieme strategie zien om ergens mee te dealen.

Samenvattend hoop ik dus dat ik Margje Woodrow ergens op de leeslijst van leerlingen in havo 2 of 3 tegenkom in het komende schooljaar. Gaan we samen nog eens een boom opzetten over wat de moraal in het verhaal is. Die zit er zeker in en ligt er niet zomaar bovenop. Iets wat ik wel fijn vind. Van een beetje doordenken is tenslotte nog nooit iemand doodgegaan.