Spannend avonturenverhaal, dat verder uitgewerkt had mogen worden

Borealis. Het boek lag al eerder op mijn nachtkastje, omdat ik had gezien dat twee leerlingen het boek zouden lezen en met mij zouden bespreken. Ik heb het boek toen echter niet gelezen, en vóór het 'mini-mondeling' met de heren havisten nam ik ter voorbereiding een aantal samenvattingen door. Door die samenvattingen had ik het idee dat het boek zou gaan over een groep uitverkoren tieners die samen zouden leven in een soort perfecte samenleving, op een plek waar het Noorderlicht zou schijnen. Dat was ook omdat er een soort van klimaatwaarschuwing was: binnen no time zou de zondvloed komen en de tieners waren dan door deze moderne Ark van Noach verzekerd van een toekomst.

Het leek me dus een superinteressant boek, maar de heren die ik sprak, vonden dat helemaal niet. Ze hadden eerlijk gezegd geen idee wat er nou precies gebeurde en waarom 'Borealis', in Alaska, nu bestond. Ook na wat stevig doorvragen kwam ik er niet achter, terwijl zij toch zeker het boek hadden gelezen. De gebeurtenissen zoals die zich voordeden, beschreven ze perfekt, maar verder dan dat kwamen ze niet.

Nu ik het boek dan eindelijk van kaft tot kaft heb gelezen, snap ik de heren wel. Er gebeurt niet echt wat, op de een na de andere ontsnappingspoging na. Natuurlijk wordt er kort omschreven dat er 180 kinderen uit 180 landen zijn ontvoerd en dat die het samen moeten zien te rooien, ook na een eventuele zondvloed, maar hoe dat dan daadwerkelijk gaat, en waarom die kinderen daar dan zijn, dat wordt mijns inziens echt te summier uitgewerkt. De link met het klimaat is er duidelijk, maar ook het idee dat de kinderen uiteindelijk de wereld moeten zien te overtuigen om nu toch echt iets te gaan doen, is er wat met de haren bij gesleept. Ook daar had wat meer uitwerking op zijn plaats geweest.

Toch heb ik het boek best snel uitgelezen, en dat kwam door de zich snel opvolgende, verschillende ontsnappingspogingen die wél gedetailleerd zijn beschreven, inclusief de indrukwekkende natuurverschijnselen die Alaska rijk is. Dat kan Morshuis wel. Ook leuk is het, dat ieder kind, door zijn of haar achtergrond, bepaalde vaardigheden meekreeg van Morshuis, zonder dat dat verzandde in clichés, wat met zo'n bonte verzameling culturen natuurlijk gemakkelijk had gekund.

Nee, 'Borealis' is uiteindelijk dus best een aardig boekje, maar het komt voor mijn gevoel een paar honderd pagina's tekort. Op die pagina's had het samenleven van de kinderen, maar ook de motivatie van de leiders wat meer aan bod mogen komen. Het had het verhaal rijker gemaakt en de boodschap, ook voor de heren in havo 3, wat duidelijker doen overkomen.