Verslavend mooi geschreven

Een Ladder naar de Hemel is het verhaal over Maurice Swift, een charmante, knappe man die maar één doel heeft in het leven en dat is de grootste schrijver van zijn generatie worden . En ook niet onbelangrijk, hij wil graag vader worden. Helaas is hij geen groot verteller, hij kan wel schrijven maar mist de inspiratie om zich te onderscheiden als schrijver.

Als hij jong is, komt Maurice in Berlijn de bestsellerschrijver Erich Ackermann tegen. Deze werpt zich op als zijn mentor en introduceert hem in de literaire wereld. Als de eenzame Erich Maurice een geheim verteld uit zijn jeugd, gebruikt Maurice dit om in zijn debuutroman te publiceren. Terwijl de roem van Maurice stijgt, verliest Erich alles wat hem lief is. Dit is het begin van de carrière van Maurice die gebaseerd is op het zich toe-eigenen van verhalen van anderen, ten koste van iedereen, ook van diegenen die hem liefhebben zoals zijn vrouw en zijn zoon, zodat hij zich de grootste schrijver van zijn generatie kan noemen.

John Boyne heeft “Een Ladder naar de Hemel” gesitueerd in een wereld die hem bekend is, de literaire wereld, in al zijn vormen, zoals de promotietournees, het uitreiken van literaire prijzen, de onderlinge afgunst, jaloezie en vleierij. Zijn protagonist Maurice is een man met alle kenmerken van een egotist: “Empathie is hem vreemd, hij ziet andere mensen als middelen om een doel te bereiken (verken je geest.com)”.

Het boek is opgedeeld in 3 delen afgewisseld met 2 intermezzo’s. In ieder deel wordt verteld vanuit het perspectief van een ander personage en in de ik vorm. De intermezzo’s worden verteld vanuit de derde persoon. De hoofdstuktitels per deel zijn gebaseerd op de inhoud van het deel. Zo zijn in deel één de hoofdstuktitels gebaseerd op de steden waar Maurice met Erich komt. De hoofdstuktitels in deel twee zijn gebaseerd op de maanden dat hij met zijn vrouw Esther in Norwich woont. Deel drie heeft hoofdstuktitels die gebaseerd zijn op de namen van de kroegen waar Maurice zijn dagen doorbrengt. De intermezzo’s hebben geen hoofdstukken.

Er komen, naast de monomane carrièredrang van Maurice, nog meer thema’s aan bod zoals integriteit, schuld, boete, geweld tegen vrouwen, alcoholmisbruik.

Door de afwisseling in perspectief en de wisseling tussen delen en intermezzo’s is dit een boek dat prettig is om te lezen. Het gedrag van Maurice en de gevolgen daarvan zorgt voor een heel palet van emoties bij de lezer, van verwondering tot afgrijzen. Een boek dat na opening uitdaagt om in één keer gelezen te worden.