Rapunzel, laat je haar zakken

Na Assepoester en roodkapje, is het de beurt aan Rapunzel om herwerkt te worden door Marissa Meyer. De science fiction-variant van deze opgesloten blondine met ongelooflijk lang haar heet Cress. Ook zij heeft het typische lange kapsel en is opgesloten, al is dat niet in een toren. Cress zit al sinds ze nog jong was opgesloten in een satelliet van waaruit ze verplicht is te werken voor Levana, de koningin van Luna. Met haar ongelooflijke kennis van technologie en haar vaardigheid in hacken, is zij achter de schermen een van de belangrijkste pionnen van Levana. Dankzij de langharige ‘onbegaafde’ kan Levana zowat iedere belangrijke persoon op aarde afluisteren en is ze steeds van alles op de hoogte. Cress is echter niet blij met haar gevangenschap en hoopt gered te worden door Cinder en haar kompanen. Of die reddingsoperatie lukt en hoe het avontuur verder verloopt nadat Cress zich aan de bende heeft toegevoegd, zal je echter zelf moeten lezen.

Rapunzel is altijd mijn favoriete sprookje geweest. Ik ben dan ook een beetje partijdig als ik zeg dat Cress mijn favoriete personage is en dit derde deel voor mij het leukste was om te lezen. Cress is, net als de klassieke Rapunzel, een sociaal ongemakkelijk personage. Hoe kan het ook anders als je al zo lang in isolatie leeft. Worden wij na de coronacrisis misschien ook allemaal zoals zij? Ze is hopeloos verliefd op Thorne, die ze zelfs nog nooit in het echt ontmoet heeft. Wanneer ze hem dan leert kennen, en met hem door de woestijn moet dwalen, zorgt dat voor enkele hilarische scènes. Haar sociaal incapabele momentjes maken van Cress een erg likeable personage. Ze komt erg menselijk over en het is makkelijk om haar leuk te vinden.

Even had ik de indruk dat Marissa Meyer slechts een klein deel van het oorspronkelijke sprookje zou gebruiken en alleen het bekende personage dat opgesloten zit zou verwerken in deze hertelling. Ze slaagt er echter ook in om de dwaaltocht door de woestijn over te nemen. Doordat de personages op dat moment opgesplitst zijn en er dus twee verschillende verhaallijnen naast elkaar gebeuren, gaat dat stuk niet vervelen. Als alle personages vast zouden zitten in de woestijn, vermoed ik echter dat dat wel het geval geweest zou zijn. De verschillende verhaallijnen die later weer samenvoegen, waren dus een goede keuze van Marissa Meyer.

De ontwikkeling die gaande is tussen Cress en Thorne is duidelijk nog niet afgelopen en ik hoop in het volgende deel meer ontwikkeling te zien. Ik vind ze erg leuk samen en momenteel zijn ze mijn favorieten uit de serie, wat veel wil zeggen, want ook Cinder heeft mijn hart weten in te palmen. Zelfs Winter, het titelpersonage uit het volgende deel, heeft me al weten intrigeren en zij komt slechts heel kort voor. Ik ben dus benieuwd hoe haar verhaal zal verlopen.

Tot slot ook een klein negatief puntje: de hoofdpersonages lijken onverslaanbaar te zijn. Ze slaan zich zonder moeite door elke tegenslag en weten elke keer weer de overwinning te behalen. Die onverslaanbaarheid kwam voor mij redelijk ongeloofwaardig over. Soms mag het ook wel eens zwaar mislopen.

Al bij al wist ook dit derde deel mij te bekoren. Voor iedereen die fan is van sprookjes en hertellingen, zou ik deze science fiction hertelling zeker aanraden. Bereid je alleen wel voor op heel wat schattige sociaal ongemakkelijke momentjes van Cress.