Prachtig slot!

In dit laatste deel van de Lunar-kronieken, vallen alle puzzelstukjes stilaan op zijn plaats. Voordat dat gebeurt, wordt er echter nog een geheel nieuw puzzelstukje toegevoegd in de vorm van een nieuwe verhaallijn: die van Winter, een hertelling van Sneeuwwitje. Winter is de stiefdochter van Levana, koningin van Luna. Ze is erg geliefd, maar lijdt aan hallucinaties omdat ze haar gave onderdrukt. Ook is ze verliefd op Jacin, een paleiswacht. Levana, haar stiefmoeder, keurt die liefde helemaal niet goed en probeert Winter zelfs uit te weg te ruimen. Winter is echter sterk en slaagt erin bondgenoot te worden van Cinder en haar vrienden.

Dit boek is verrassend dik. Door de extreem dunne pagina’s valt het eerst niet op hoeveel pagina’s dit boek eigenlijk telt. Tijdens het lezen, voelt het ook niet aan alsof je een joekel van een boek aan het lezen bent. Er gebeurt namelijk erg veel en de actie volgt elkaar steeds vlot op. Op geen enkel moment lijkt het dus alsof de auteur het verhaal heeft proberen rekken.

Winter, het titelpersonage van dit boek, is een erg interessant personage. Natuurlijk heeft ze veel weg van haar klassieke tegenhanger, Sneeuwwitje, maar ze is veel meer dan dat. Haar prachtige uiterlijk en goedaardige karakter heeft ze natuurlijk geërfd van het oorspronkelijke personage, maar Marissa Meyer heeft daar een interessante laag aan toegevoegd: Winter is namelijk een beetje gestoord. Doordat ze haar gave onderdrukt, heeft ze last van hallucinaties die haar natuurlijk op de meest ongepaste momenten komen lastigvallen. Zo krijgt ze soms bijvoorbeeld de indruk dat de muren beginnen te bloeden. Ook praat ze met dieren en houdt ze Scarlet gevangen in een dierenkooi, al doet ze dat om Scarlet te beschermen.

Doordat de verschillende verhaallijnen uit deze reeks in dit boek eindelijk samenkomen en een geheel vormen, voelt dit boek het minste aan als een hertelling van een klassiek sprookje. Het verhaal van Winter, dat redelijk nauwkeurig het sprookje van Sneeuwwitje volgt, wordt constant onderbroken door perspectieven van de verschillende andere personages waardoor het sprookje niet in een keer verteld wordt. Daardoor vergeet je soms ook dat het verhaal van Winter eigenlijk een hertelling is, wat bijdraagt aan de onvoorspelbaarheid ervan. Op het einde, als het klassieke sprookje afgerond is, laat Marissa Meyer de hertellingen ook los en kan ze haar creativiteit helemaal loslaten om een einde te verzinnen voor de verschillende personages.

Winter is een geweldige afsluiter voor de Lunar-kronieken. Alle verhaallijnen worden mooi afgerond, al is het vaak niet exact zoals je stiekem gehoopt of verwacht had. Dat maakt echter dat dit boek zo aangenaam is om te lezen. Marissa Meyer komt enkele keren verrassend uit de hoek waardoor de voorspelbare hertellingen toch onverwacht en anders verlopen. Na het lezen van dit boek, ben ik toch ook blij dat ik Levana heb gelezen, wat ik eerst eerder vond tegenvallen. Dat korte boekje is een goede aanloop om in deze joekel te beginnen en geeft al wat achtergrondinfo over Winter.