Dikke pluim voor de worldbuilding

Laat me beginnen met het meest voorspelbare: wat een prachtige editie is dit! De hardcover is versierd met prachtige gouden details en het leeslint voegt een chique detail toe aan het boek. Ik heb, net als veel andere lezers, een zwak voor mooie edities en had dit boek dus al meermaals vast gehad in de winkel. Mijn book buying ban hield me echter tegen dit prachtboek te kopen. Toen de uitgeverij me dus contacteerde om een recensie-exemplaar op te sturen, moest ik geen seconde nadenken.

Niet alleen de cover, maar ook de flaptekst sprak me aan. Volgens de korte inhoud heeft dit boek alles wat me aantrekt in een boek: een goede lading fantasy, sprookjeselementen en een prins. In de eerste paar hoofdstukken lukte het me echter niet om geïnteresseerd te raken in het boek. We volgen Iliona op dat moment namelijk als ze nog een jong meisje is. Deze hoofdstukken lazen voor mij niet zo aangenaam. Ze was me te jong en dat merkte ik te hard aan haar manier van spreken en handelen. Ook het leeftijdsverschil tussen haar een Roran voelde op dat moment veel te groot aan. Eens er een tijdsprong volgde en Iliona een tiener was, raakte ik veel makkelijker in het verhaal en kon ik in één keer doorlezen.

Dat ik zo vlot kon doorlezen, komt ook door de aangename schrijfstijl die de auteur hanteert. De zinnen zijn niet te lang en de woordkeuze maakt dat alles vlot te begrijpen is. De wereld die in dit boek gecreëerd is, is daardoor ook makkelijk voor te stellen. Robine van Olffen weet een hele nieuwe wereld goed uit te diepen en met de kleinste details realistisch te maken. Verder bestaat het boek ook uit korte hoofdstukken, wat ik ook wel prefereer.

Vooral de worldbuilding in dit boek verdient volgens mij een dikke pluim. Het is niet makkelijk om een nieuwe wereld uit je duim te zuigen en ook nog realistisch over te laten komen, maar dat is Robine van Olffen echt wel gelukt. Heel de mythologie waarrond het verhaal van Iliona is opgebouwd, was tot in de kleinste details uitgewerkt. Dat we samen met het hoofdpersonage beetje bij beetje meer te weten komen over de helden in het verhaal, maakte dat ik ook nooit het gevoel had dat ik een infodump las. Alle achtergrondinfo over de mythologie en wereld kwam op een natuurlijke manier voor.

Tot slot heb je nog de twee belangrijkste personages: Iliona en Roran, de prins. Ik heb over het algemeen een zwak voor prinsen, maar Roran viel voor mij toch een beetje tegen. Ik weet niet wat er ontbrak voor mij, maar hij kwam voor mij niet als een droomprins over. Dit kan liggen aan het feit dat ik het gevoel had dat hij soms iets te hard als de perfecte jongeman werd omschreven. Wel vond ik de koppige manier waarop hij en Iliona soms met elkaar omgaan zalig om over te lezen. Twee personages die koste wat kost samenwerken, ondanks hun verschillen die leiden tot conflicten, dat maakte dit verhaal verfrissend om te lezen. Ik ben benieuwd naar hoe hun relatie zich verder zal zetten.

Het boek eindigt wel met een gigantische cliffhanger waardoor ik de neiging heb het manuscript van het volgende deel te stelen. Ik wil weten hoe het verder gaat met Roran en Iliona! Ben jij het soort lezen dat niet tegen een cliffhanger kan en onmiddellijk verder wil lezen? Dan raad ik aan toch nog even te wachten tot het volgende deel uit is. Maar vergeet dit pareltje dan zeker niet! Een geweldig boek van eigen bodem, dat maakt me gelukkig. Daarom krijgt Het hart van het woud vier sterren van mij.
Graag wil ik uitgeverij Rebel Books bedanken voor het recensie-exemplaar van dit boek.