Absoluut verslavend

Siege and Storm eindigt een stukje na de eindgebeurtenis in Shadow and Bone. Alina en Mal hebben weten te ontsnappen van de Darkling en zijn trawanten en schuilen in een dorpje waar ze geld proberen te verdienen om nog verder weg te trekken. Voordat ze de kans hebben om te vertrekken, worden ze echter ontdekt door de Darkling en co. Ze worden op een schip gesleurd met Sturmhond als kapitein en meegetrokken in de bedoelingen van de Darkling, die Alina’s gaven graag voor hem wil. Hij wil haar gaven graag nog meer vergroten en heeft daarvoor de kundige spoorzoeker Mal nodig.

In dit tweede deel leren we een heel andere Alina kennen. In deel één wist het hoofdpersonage me niet echt te bekoren, maar de ontwikkeling die ze in dit boek ondergaat, maakt haar gelaagd en volwassener. Ze heeft moeite met haar machtspositie en heeft met momenten de drang om het pad van de Darkling te volgen en zelf te evolueren tot een verschrikkelijk personage. Het is nog steeds moeilijk om haar leuk te vinden, maar deze volwassenere versie weet me wel meer te intrigeren. Over intrigerende personages gesproken: Sturmhond, een nieuw geïntroduceerd personage is al vanaf zijn eerste verschijning erg intrigerend. Hij zorgt voor unieke, diepgaande en soms hilarische dialogen en zijn mysterieuze eerste verschijning zorgt dat je hoopt dat hij nog een grote rol zal krijgen.

Net als in deel één, is de spanningsboog redelijk atypisch. Weer begint het boek met enkele spannende hoofdstukken om daarna lange tijd een beetje stil te vallen. Dat lange ‘pauzemoment’ is wel interessanter dan deel één en is een lange aanloop naar het onverwachte einde van dit boek. De laatste hoofdstukken, die vertellen over de onverwachte aanval van de Darkling, zijn met momenten gruwelijk, extreem spannend en zorgen meer dan eens voor verwondering bij de lezer. Leigh Bardugo heeft enkele onverwachte wendingen toegevoegd aan deze slotstrijd waardoor je helemaal niet weet wat je moet verwachten en het einde onmogelijk kan voorspellen.

Ook de Darkling verdient weer een woordje. Nog steeds snap ik de extreme aantrekking tot hem niet. Ik zie niets positief in hem, maar hij weet me toch te interesseren. Hij is een goed uitgewerkte antagonist met een stevig uitgewerkt achtergrondverhaal dat we gaandeweg de reeks ontdekken. Zelfs na het lezen van Siege and Storm blijft een deel van zijn verhaal nog onbekend. Hij weet ook perfect met de gevoelens van de personages te spelen en is extreem onvoorspelbaar. Dat maakt van hem de perfecte tegenstander voor Alina en haar bondgenoten.

Waarom iedere lezer stiekem zo verliefd is op de Darkling snap ik niet, maar ik moet wel toegeven dat hij het interessantste deel is van deze reeks. Hij verrast keer op keer weer en is een erg goed uitgewerkte slechterik. Veel andere schrijvers kunnen misschien in de leer gaan bij Leigh Bardugo want ook dit tweede deel leest makkelijk weg en laat de lezer op het puntje van zijn/haar stoel zitten.