Romandebuut van een grote schrijver

120 René was mijn eerste buurman. Iemand die ik vertrouwde. Als volwassene had ik nooit contact met de buurmannen in mijn eigen land. In een dictatoriaal land vertrouw je niemand. Je kunt met niemand een openhartig gesprek voeren. Je moet altijd voorzichtig zijn met je woorden. Maar bij René voelde ik me thuis.

René is de homoseksuele buurman van Bolfazl, een asielzoeker en verteller van dit verhaal. Allebei buitenstaanders. Een verhaal doorspekt met verhalen uit het verleden. Het is de eerste roman van Kader Abdolah. Gepubliceerd in 1997. ‘Mijn woordenschat of mijn zinnenschat was nog te klein’ schrijft Bolfazl op een van de eerste pagina’s. Slim. Je accepteert het als lezer. En het geeft de verteller een heel eigen authentieke stem.

Dit verhaal bevat ongetwijfeld autobiografische elementen net als Het huis van de moskee uit 2005 maar heeft nog niet dezelfde klasse. Het is allemaal nog wat rommelig qua verhaallijn. Maar tussen de regels door lees je al dat hij het in zich heeft een grote te worden. Met meer dan 32.000 ratings op GR behoort hij tot een van de meest gelezen Nederlandse auteurs.

13 Hij draaide zich om. Een grasspriet hing aan zijn navel. Hij verplaatste zich een beetje naar boven. Opeens kwam er een dikke, kleurloze, gerimpelde pik tevoorschijn. Zo’n pik had ik zowel qua maat als qua kleur nog nooit gezien. Feitelijk had ik tot dat moment nog nooit de pik van een ander gezien. Nou ja, ik vergis me. Ik had er weleens een gezien. Eén keer maar. En ook nog behoorlijk onduidelijk in het donker. De pik van Asgar de Kale, de fietsenmaker van mijn geboortedorp.