Prachtige literaire fantasy

2019. Wanneer de 18-jarige Alice na een nachtje uit wakker wordt zonder hartslag en met een onverzadigbare honger, is haar enige aanknopingspunt de naam van het meisje dat ze mee naar huis nam. Lottie.

1827. Charlotte en Sabine ontmoeten elkaar op een bal en zijn al gauw onafscheidelijk. Voor de belofte van een beter leven, ruilt Charlotte haar hartslag in voor een eindeloos bestaan.

‘Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond’ is een boek voor iedereen die hield van ‘Het onzichtbare leven van Addie LaRue’. En voor wie niet terugdeinst voor een verhaal met vampiers in de hoofdrol.

Wauw, dit boek. Het is misschien wel mijn nieuwe favoriet van V.E. Schwab. Ik neem je mee in waarom ik dat vind.

Het is een rijk, sfeervol en met zorg geschreven boek. Het wordt niet voor niets als literaire fantasy omschreven. Ik vind het oprecht fijn om fantasy te lezen waarbij het verhaal door de schrijfstijl nog verder versterkt wordt. Waarbij het niet enkel om actie en plotwendingen draait maar om de gehele leeservaring.

Het verkent prachtige thema’s zoals vrouwelijkheid, liefde, woede, honger en macht.

Het verhaal omspant meerdere eeuwen en continenten. Je maakt een fascinerende reis waarbij niet alleen de wereld stilaan verandert, maar ook de personages. Hoewel het een dik boek is en het niet barst van de actie, verveelde het me geen moment. De statige kastelen, donkere straten, de verhaallijn in het heden en karakters van de personages hielden me aan de pagina’s gekluisterd.

Kortom: ‘Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond’ is een kunstige, alternatieve, historische verkenning van een wereld waarin vampiers zich door de nachtelijke mist begeven en verdient vele, vele lezers.