Lezersrecensie
Ontmoetingen bij het jagen
De ik-figuur is een landgoedeigenaar die verhaalt over de jachtpartijen die hij onderneemt op het Russische platteland, waarbij niet zozeer de jachtpartijen zelf het onderwerp zijn, maar veeleer de veelkleurige, eigenaardige mensen die hij tegenkomt in de kleine boerendorpjes en vervallen landhuizen in de prachtige natuur temidden van de wisselende seizoenen.
De ik-figuur vertelt heel rustig en sensitief wat hij ziet en wat hij meemaakt en komt zijn personages heel nabij, want op de een of andere manier wordt hij overal uitgenodigd en kan hij blijven eten en overnachten, wat blijkbaar in die contreien de gewoonte is als je ver van huis bent.
In de verhalen zelf blijft de ik-figuur op de achtergrond en speelt vooral de rol van respectvolle observator. Een mooi voorbeeld is het verhaal waarin hij bij een jachtpartij in de zinderende hitte de weg kwijtraakt en dan uiteindelijk terecht komt bij een aantal jongens die bij een vuurtje zitten. Hij legt zich een eindje verderop neer onder een struik en verdwijnt dan als het ware uit de aandacht van de kinderen, die zichzelf kunnen zijn en enge verhalen aan elkaar gaan vertellen. En langzaamaan valt hij in slaap onder een prachtige sterrenhemel en ontwaakt bij een prille dageraad die zich in alle mogelijke kleuren en geuren ontvouwt.
Fijn om te lezen, met liefde voor de mensen en hun gewoonten geschreven temidden van het woeste platteland van Rusland.
De ik-figuur vertelt heel rustig en sensitief wat hij ziet en wat hij meemaakt en komt zijn personages heel nabij, want op de een of andere manier wordt hij overal uitgenodigd en kan hij blijven eten en overnachten, wat blijkbaar in die contreien de gewoonte is als je ver van huis bent.
In de verhalen zelf blijft de ik-figuur op de achtergrond en speelt vooral de rol van respectvolle observator. Een mooi voorbeeld is het verhaal waarin hij bij een jachtpartij in de zinderende hitte de weg kwijtraakt en dan uiteindelijk terecht komt bij een aantal jongens die bij een vuurtje zitten. Hij legt zich een eindje verderop neer onder een struik en verdwijnt dan als het ware uit de aandacht van de kinderen, die zichzelf kunnen zijn en enge verhalen aan elkaar gaan vertellen. En langzaamaan valt hij in slaap onder een prachtige sterrenhemel en ontwaakt bij een prille dageraad die zich in alle mogelijke kleuren en geuren ontvouwt.
Fijn om te lezen, met liefde voor de mensen en hun gewoonten geschreven temidden van het woeste platteland van Rusland.
1
Reageer op deze recensie
