Schaamte en zelfbedrog

De hoofdpersoon in deze roman heet Vogel en zijn vrouw baart een kind met een hersenbreuk. Hij voelt zich bedreigd als door een monster en denkt dat het beter kan sterven dan als een plant verder leven. Hij gaat op de vlucht voor zijn verantwoordelijkheid en wentelt zich in schaamte, zelfbedrog en leugens erop rekenend dat het kind in het ziekenhuis zal overlijden.
Dat geworstel met schaamte en leugens is gekmakend. Hij gaat door een existentiële hel: hij zuipt teveel whisky en raakt zijn baan als leraar kwijt vanwege een kater. Hij walgt van sex, maar bij zijn minnares Kimiko komt hij langzamerhand weer op adem en groeit hij over zijn walging heen. Zij is de enige bij wie hij eerlijk is, zich niet inkapselt in leugens en schaamte. 
Door die dieptepunten heen komt hij langzamerhand weer boven water en gaat zich steeds meer vereenzelvigen met zijn kind en besluit om het te redden en te accepteren.

Het is een zeer benauwend en plastisch geschreven boek. Dat maakt het een intense, overheersende leeservaring met als nadeel dat je als lezer weinig ruimte en rust krijgt om je eigen verhaal te maken.
Kenzaburo Oe leert ons wel een mooie les. Je moet eerst door een aantal crisis heen om bij het juiste uit te komen en daar heb je de steun van anderen bij nodig die je de weg wijzen en vooral de durf om schaamte en zelfbedrog achter je te laten.