Wurging van het noodlot

Het verhaal van deze sombere en fatalistische roman wordt verteld in 5 bedrijven en is eigenlijk tamelijk eenvoudig. De welgestelde jongeman Frank neemt een berooide oude vriend - Bertie - onder zijn hoede. Op vakantie in Noorwegen ontmoeten zij Eve met haar vader. Frank en Eve krijgen een relatie, maar Bertie probeert hen uit elkaar te drijven - omdat hij bang is om zijn luizenleventje te verliezen - en met subtiele manipulatie lukt hem dat ook. Als uiteindelijk alles aan het licht komt, is er zoveel kapot gemaakt dat het verhaal voor alle betrokkenen eindigt in een grote tragedie.
Het onderliggende thema van het boek is de schuldvraag. Bestaat er iets als een allesomvattende macht die mensen voortdrijft, of heeft de mens een eigen wil en is helemaal zelf verantwoordelijk voor zijn handelen?
Het gaat niet zozeer om het antwoord op deze vraag, maar meer om de fraaie literaire vertaling daarvan in bijvoorbeeld de schuldbewuste worsteling van Bertie met zijn destructieve daden of in de angst die oprijst in Eve als zij weer eens het onheil voelt aandonderen.
De driehoeksverhouding tussen Frank, Bertie en Eve wordt meesterlijk uitgewerkt, de karakters worden vanaf het begin zorgvuldig opgebouwd.
Couperus neemt je als lezer mee in de complexe gedachten en gevoelens van zijn karakters op een zodanige manier dat je gaat meevoelen en meedenken en als het ware gaat mee-ademen. Je maakt de - tegengestelde - emoties mee terwijl ze gebeuren..
En zo blaast Couperus als een Schepper zijn karakters leven in en wurgt hen tegelijk met het koord van het Noodlot en laat mij als lezer ademloos achter. Dat is weergaloos knap gedaan.