Als een Belanda in Indonesie

De hoofdpersoon van deze roman is Herma Warner die op haar oude dag een verzoek om informatie krijgt van een journalist over haar jeugdvriendin Dee Mijers, die later de Poolse naam van haar moeder heeft aangenomen.
Dit is het begin van een tocht door herinneringen van Herma aan het vroegere leven in Indonesië, die ze voor zichzelf en voor de journalist opschrijft.
Allerlei zaken komen bijna als vanzelf weer uit haar geheugen naar boven drijven, zelfs zonder raadpleging van de memorabilia in de prachtige antieke kist, waar ze de sleutel van kwijt is; ook zaken die ze weggedrukt heeft.
Herma is in 1920 in Batavia geboren evenals Dee. Herma is een Belanda terwijl Dee uit een oude familie komt waar de stichter in de VOC tijd is getrouwd met een vrouw van het land. De spanning tussen Herma als welwillende Europeaan en haar beste vriendin Dee met Indische roots, die die welwillendheid juist wantrouwt, is een belangrijk thema in het boek. In het algemeen is dat de spanning tussen de zachte weemoed die Herma voelt voor de heerlijke jeugd die ze had met Dee in een rijke en prachtige omgeving en de scherpte van de vijandige verhouding tussen onderdrukker en onderdrukte.
Heen en weer gaande in de tijd geeft het boek een mooi weemoedig beeld van het Indonesië, waar het leven van de families zich afspeelt in een sterk veranderende wereld; de kolonisatie, de oorlog, de overheersing door de japanners, de onafhankelijkheid.
We komen er langzamerhand achter wat er met Dee is gebeurd en ook achter een verborgen geschiedenis die pijnlijk is voor Herma.

Ik vond het een prettig boek met een uitstraling van bescheidenheid. Het is ook spannend en in een fijnzinnige taal geschreven.