Een heerlijk kerstverhaal

Dit verhaal gaat over twee zussen die reeds heel jong hun ouders hebben verloren. Ze werden verder opgevoed door een tante. Die deed haar best maar ze hebben toch de warmte en genegenheid gemist die ze anders wel zouden gekregen hebben. En dat voel je doorheen het hele verhaal. Ze houden mekaar al die jaren zeer goed vast totdat er twee mannen in hun leven komen en ze bepaalde keuzes moeten maken. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Het is spannend om te lezen hoe ze steeds maar twijfelen en mekaar dan ook wat verliezen daarin. Telkens dacht ik : nu gaat ze voor die man... En dan weer : nee, nu gaat ze hem kiezen. Je wordt heen en weer geslingerd net zoals het in het echte leven kan gebeuren. Je moet ook keuzes maken in wie je je volste vertrouwen legt. Iselle richt een eetclub op en hier gaat de bal aan het rollen. Ik vind dat echt een heel goed idee. Mensen samen brengen om lekker (en gezond) te eten en ondertussen ook nieuwe vriendschapsbanden smeden. Het is leuk om te lezen hoe al die verschillende mensen iets waardevols meebrengen.
Heel grappig zijn de allusies op de film van Bridget Jones. Heel herkenbaar voor velen onder ons die houden van die pittige romcoms. Ook de liedjes die erin vernoemd worden zijn heel mooi. (Onderaan zal ik een playlist plaatsen.)
Dankzij de brieven tussendoor van Dagmar aan haar mama (dagboek) kom je meer te weten over de innerlijke gevoelens van haar. Heel mooie brieven.
Ik las dit boek heel graag want de inhoud past zeer goed bij mij (en waarschijnlijk bij vele mensen). Ik ben ook veel gezonder gaan eten en ben al heel wat kilo's kwijt. Ik voel mij ook veel fitter. De volgende stap zal zijn om naar een sportschool te gaan.
De hoofdstukken zijn kort en dekken de lading. Het begint met de proloog. Die geeft je een flashback naar hun kindertijd en de treurigste gebeurtenis in hun leven. Het neemt je direct mee in het verhaal. Het verhaal is ook opgebouwd als een soort menu : amuse, voorgerecht, tussengerecht, hoofdgerecht, nagerecht. Wanneer ik die gerechten las, kreeg ik echt honger. Zo smakelijk! Het leukste vond ik de smsjes (appjes) die ook zo in de layout werden weergegeven als een soort tekstballonnetjes. Dat leest heel vlot en je voelt je erg betrokken bij de personages, alsof je hun gedachten kan lezen.
En dan is er nog het nawoord. Daar legt Gaby ons uit hoe ze ertoe gekomen is om dit boek te schrijven. Is altijd boeiend om te weten. Er is ook iets vernieuwends helemaal op het einde. Maar dat verklap ik niet.
Quote : p. 165 : Ik eet, jij traint en zo houden we controle over onze grootste angsten en drama's in onze levens.