Een heel intens verhaal !

Wat vond ik nu van het verhaal? Het boek begint met een wens van Gaby. “Voor Margriet (= Jasmijn), Jouw mooie lach, zie ik tussen de regels en mijn tranen door.” Dat is dus zo. Het ene moment moest ik glimlachen om wat er gebeurde en het volgende moment voelde ik de tranen prikken. Het verhaal is in twee delen : deel één gaat over het leven van Jasmijn met de vele leuke momenten met haar familie en vriendinnen. Ook de hele periode van haar borstkanker komt aan bod. Het is ongelofelijk hoe Gaby Jasmijn’s strijd zo kan navertellen. Daaraan merk je hoe betrokken Gaby was bij Jasmijn’s leven. Ze waren collega’s, maar geen gewone. Ze waren bevriend geraakt. Deze medelevende en lieve collega’s waren ook een grote steun voor Margriet. Deel twee vertelt ons wat er met Jasmijn gebeurt wanneer ze hervalt. De kanker is terug en woedt in haar lichaam. De manier waarop Gaby alles vertelt en Jasmijn aan het woord laat, is hartverscheurend. Jasmijn probeert steeds maar dapper te zijn. Ze wil niet toegeven aan deze ziekte. Ze houdt zich vast aan het dunne levensdraadje… Gaby verwerkt ook de vele mails en appjes die Jasmijn verstuurde. Dat maakt het verhaal heel intens en waar. Het is alsof je zelf één van de vriendinnen wordt en alles van dichtbij meemaakt. Na de operatie klimt Jasmijn terug in het leven : moeizaam, langzaam maar ze kan het met hulp van haar omgeving. Er zijn zoveel mensen die van haar houden. Die liefde geeft haar letterlijk vleugels. Ze voelt de kracht terug komen. Wat ik heel intens vind is de band die ze heeft met haar vader. Hij kan haar altijd kalm krijgen, al van toen ze klein was. Hij streelde haar rug toen. Dat doet hij nog steeds. En het kalmeert haar. Wanneer ze Ralf leert kennen en toegeeft aan haar gevoelens is ook zo’n mooi moment. Wat een lieve man is dat! Ze wordt door hem gedragen in haar pijn. Hij begrijpt haar en steunt haar zoveel hij kan. Hij geeft haar haar levensvreugde terug.


Elk deel is onderverdeeld in hoofdstukken. Met telkens een tekening van een margrietje. Telkens wordt je aan haar herinnerd. Margriet : zo teer en toch zo sterk !!!

Wanneer Ralf haar ten huwelijk vraagt, heb ik veel tranen gelaten. Hij doet dat zo mooi en zo overvol van liefde voor haar. Hij vergelijkt haar met zijn lievelingsmuziek : “Jij bent de jazz in mijn leven : Jazzmijn!” Gaby maakt hier een prachtige woordspeling. Heel fijn gevonden. Wanneer Jasmijn vraagt : Ralf, wil jij die vraag elke dag opnieuw aan me stellen? En Ralf antwoordt : Alleen als jij elke dag hetzelfde antwoord geeft. Dat is zo magisch : ze houden beiden zielsveel van mekaar. Ik vind het toch zo jammer dat ze het zo moeilijk zullen krijgen.

Ook de rol van de ouders valt niet te onderschatten. Hoe hard moet het niet zijn om je eigen kind te zien lijden? Ikzelf heb 3 zonen en indien er één van hen zo zou moeten lijden, zou het mij verscheuren van verdriet. Dan zou ik wensen dat ik in hun plaats zou kunnen lijden. Dat wensen die ouders van Jasmijn ook. Ze willen haar pijn wegnemen, maar weten dat dat niet zal lukken. Ze kunnen het hoogstens helpen dragen.

De passage wanneer ze haar bruidsjurk gaat zoeken, is ook prachtig omschreven. Die verkoopster heeft ook een eigen verhaal. Jasmijn en haar moeder worden erdoor geraakt. Ook het korte verhaal dat Caroline vertelt over één van haar klantjes is zo mooi en legt uit hoe sterk liefde kan zijn. Ik vertel het nu niet. Dat moet je in het boek ontdekken. Een jurk met een verhaal…

Op het einde van het boek vind je nog enkele woorden van Gaby gericht aan Margriet. Ze legt uit hoe ze dit boek schreef. Het is gebaseerd op het leven van Margriet, maar toch voor een groot deel fictief. Jasmijn kreeg wel alle warme en typische karaktertrekken van Margriet mee.

Zoals jullie merken, ik vond dit boek heel intens, aangrijpend en ontroerend mooi. Dit is dus zeker een grote aanrader !!!!