Hoeveelheid thema’s doet afbreuk aan kracht van het verhaal

In Het boek van jou en mij van de Ierse auteur Fionnuala (spreek uit Finoola)  Kearny volgen we over een periode van twintig jaar het leven van Dom en Erin. Vanaf het moment dat ze elkaar op een feestje ontmoeten is het duidelijk: ze horen bij elkaar. Als Erin pas enkele maanden na hun eerste kennismaking zwanger is stappen ze vol liefde voor elkaar in het huwelijksbootje. Ze denken het huwelijkscadeau van Erins vader Fitz, een notitieboekje waarin ze alles kunnen opschrijven wat ze niet tegen elkaar durven zeggen, nooit nodig te hebben. Maar een afschuwelijke gebeurtenis in hun leven zorgt ervoor dat ze uit elkaar groeien en ze het boekje toch nodig hebben om alle onuitgesproken angsten en vragen op die manier bij de ander onder de aandacht te brengen.

Kearny heeft ervoor gekozen om het verhaal niet chronologisch te vertellen. Het springt heen en weer in de tijd, waarbinnen de gebeurtenissen wel grotendeels chronologisch verlopen en afgewisseld worden met tekstfragmenten uit het notitieboekje. Vooral door de stukjes uit het notitieboekje leer je Dom en Erin kennen en kom je te weten wat hun innerlijke gevoelens zijn. Gevoelens die ze niet naar elkaar durven uitspreken. Door het op schrift te zetten en zich niet direct in een persoonlijk gesprek kwetsbaar op te stellen, geven ze elkaar de mogelijkheid en ruimte om eerst over het antwoord na te denken zonder er direct emotioneel op te reageren en dingen te zeggen waar ze later misschien spijt van krijgen. Samen met de perspectiefwisselingen tussen Dom en Erin en de sprongen in de tijd zorgt dit er wel voor dat je je aandacht er goed bij moet houden.

In de twintig jaar dat we Erin en Dom volgen maken ze een grote ontwikkeling door. Als jonggehuwde verliefde twintiger sta je anders in het leven dan als veertiger met de ups en downs die bij het leven en het huwelijk horen. Erin verandert van een onzekere, tobberige jonge vrouw in een daadkrachtig persoon, die ondanks de angsten waar zij mee blijft kampen, haar eigen keuzes maakt. Keuzes die niet allemaal even gunstig voor Dom uitpakken. Dom op zijn beurt ontdekt dat liefde alleen niet genoeg is om een huwelijk in stand te houden, maar dat verantwoordelijkheid nemen en eerlijk tegen elkaar zijn daar een onlosmakelijk onderdeel van uitmaken. Ondanks dat zijn liefde voor Erin onverminderd groot blijft, schort het bij hem juist daaraan met alle gevolgen van dien. Hij moet zijn leven drastisch veranderen om zijn huwelijk te redden.

Het idee achter het boek is origineel, maar in de uitvoering komt het jammer genoeg niet helemaal tot zijn recht. Dat heeft vooral te maken met de hoeveelheid aan thema’s die Kearny in het verhaal stopt. Liefde, (kinder)sterfte, ziekte, dood, rouw, depressie, angstneuroses, echtscheiding, kinderloosheid, dementie, schuldgevoelens en gokverslaving. Het komt allemaal voorbij. Het wordt gebracht als onderdeel van het leven met de bijbehorende gevoelens, zonder er al te diep op in te gaan. Hierdoor verliest het verhaal kracht en wordt het lastig om echt mee te leven met de verschillende personages. Het was sterker geweest als ze de thema’s beperkt had gehouden en daar meer de focus op had gelegd. Toch zijn er momenten dat Fionnuala Kearny je weet te raken. Bijvoorbeeld als ze de pijn en wanhoop beschrijft die Erin ervaart als ze te maken krijgt met een gebeurtenis die, zonder te spoileren, hun leven voor altijd en ingrijpend zal veranderen. De rode draad door het boek is een blijkbaar niet op te lossen ruzie tussen Erin en Lydia, de zus van Dom. Het hoe en waarom van deze ruzie wordt pas helemaal op het eind duidelijk en zorgt voor een twist, die je niet helemaal ziet aankomen.