Lezersrecensie
Originele insteek
Iedereen heeft weleens gefantaseerd over het hebben van een andere voornaam. Hoe had je leven er dan uitgezien? Daarover gaat de debuutroman van Florence Knapp De Namen. Je volgt de tocht van drie jongens naar volwassenheid. De omstandigheden bij de geboorte zijn hetzelfde, maar elk van de jongens krijgt daarna een andere naam toegewezen. De Namen gaat meer over de verschillende letterlijke namen. Huiselijk geweld, trauma en ouder-kindrelaties staan centraal.
Florence Knapp woont net buiten Londen en debuteert als auteur met De Namen. Het boek kwam dit voorjaar uit in Engeland, en is meteen vertaald in twintig andere talen. Sunday Times noemt De Namen ‘de beste debuutroman in jaren’. En ook in Nederland is het uitgeroepen tot Hebban Boek van de Maand. De verwachtingen zijn hooggespannen.
De cover laat de rug van een jongen met bruin haar zien met om hem heen drie verschillende schaduwen. Deze staan elk voor de drie verschillende namen van de jongen, en de bijbehorende levens bij elk van die namen. Het klopt met de achterflap, waarop staat: ‘Drie namen. Drie versies van een leven. Hoe je heet, kan je hele leven bepalen’.
Moeder Cora – de hoofdpersoon – woont samen met haar man Gordon en heeft twee kinderen. Van de jongste moet ze de naam aangeven. Eigenlijk vindt ze Gordon helemaal geen leuke naam, maar haar man wil dat zijn zoon Gordon gaat heten, gezien de traditie in zijn familie. Cora zelf twijfelt: ze vindt Julian ook een mooie naam. Julian betekent vader, met die naam is haar zoon deels naar haar man vernoemd, toch? Haar andere negenjarige dochter Maia – wat overigens ‘moeder’ betekent – vindt Bear een leuke naam gezien zijn bruine krullen. Zij vindt haar broertje een echte knuffelbeer.
De keuze die Cora maakt heeft niet alleen invloed op haar zoon, maar op haar hele gezin. Bij het lezen van de achterflap sta je daar niet bij stil, maar Cora zit in ongelijke relatie met haar man. Zij moet zorgen dat thuis alles schoon is en alles doet wat hij zegt: is er iets niet goed, dan wordt ze fysiek en verbaal gestraft. De keuze die Cora maakt voor de naam van haar zoon beïnvloedt direct het verhaal, waardoor elk van de verhalen direct van elkaar verschilt.
Het moeilijk te zeggen in welke verhaallijn de personages gelukkig zijn. Dat is goed doordacht en uitgewerkt. Het is anders, maar er zit geen waardeoordeel achter. In één verhaallijn gebeuren misschien objectief gezien meer negatieve dingen. Denk aan mensen die te vroeg overlijden of elkaar pas heel laat ontmoeten, terwijl ze in een andere verhaallijn juist verliefd en gelukkig zijn. Is het dan jammer dat ze elkaar pas later hebben gevonden? Volgens Knapp niet. Het heeft geen zin om mogelijke alternatieve levenslopen met elkaar te vergelijken. Het is zoals het is, en dat accepteren de personages in de verschillende levenslopen goed. Al kost het bij de een misschien meer tijd dan bij de ander.
Knapp bouwt het boek leuk op. Elke zeven jaar beschrijft ze de levens van Bear, Julian en Gordon op dat moment. Het zijn vaak vergelijkbare momenten in het leven van de jongens, waar soms ook vergelijkbare personages in voorkomen, zoals vrienden. Maar in elk van de verhalen reageren de personages anders op elkaar. Ook binnen het gezin is de dynamiek anders. In het ene verhaal is Maia juist heel close met haar broer, terwijl in het andere de relatie met Cora beter is.
Door de sprongen van zeven jaar ga je wel heel snel door het leven van de jongens heen. Wat mij betreft had het een stuk uitgebreider gemogen. Je krijgt elke zeven jaar één hoofdstuk per naam, waardoor ook veel onontdekt blijft. Het voelt daardoor een beetje oppervlakkig. Heftige levensgebeurtenissen worden soms bijna terloops genoemd. Het leest daardoor wel snel weg, en dat heeft ook met de vlotte en eenvoudige schrijfstijl van Knapp te maken. Ze schrijft heel direct en benoemt duidelijk de gevoelens van de personages. Er zijn in dit boek geen mysteries. Het geeft mij alleen een klein beetje een onbevredigd gevoel. Maar als je op zoek bent naar een boek met een originele insteek en met een goed uitgewerkt verhaal, dan is De Namen een aanrader. Het krijgt van mij 3 van de 5 sterren.
Met dank aan Uitgeverij HarperCollins voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.
Florence Knapp woont net buiten Londen en debuteert als auteur met De Namen. Het boek kwam dit voorjaar uit in Engeland, en is meteen vertaald in twintig andere talen. Sunday Times noemt De Namen ‘de beste debuutroman in jaren’. En ook in Nederland is het uitgeroepen tot Hebban Boek van de Maand. De verwachtingen zijn hooggespannen.
De cover laat de rug van een jongen met bruin haar zien met om hem heen drie verschillende schaduwen. Deze staan elk voor de drie verschillende namen van de jongen, en de bijbehorende levens bij elk van die namen. Het klopt met de achterflap, waarop staat: ‘Drie namen. Drie versies van een leven. Hoe je heet, kan je hele leven bepalen’.
Moeder Cora – de hoofdpersoon – woont samen met haar man Gordon en heeft twee kinderen. Van de jongste moet ze de naam aangeven. Eigenlijk vindt ze Gordon helemaal geen leuke naam, maar haar man wil dat zijn zoon Gordon gaat heten, gezien de traditie in zijn familie. Cora zelf twijfelt: ze vindt Julian ook een mooie naam. Julian betekent vader, met die naam is haar zoon deels naar haar man vernoemd, toch? Haar andere negenjarige dochter Maia – wat overigens ‘moeder’ betekent – vindt Bear een leuke naam gezien zijn bruine krullen. Zij vindt haar broertje een echte knuffelbeer.
De keuze die Cora maakt heeft niet alleen invloed op haar zoon, maar op haar hele gezin. Bij het lezen van de achterflap sta je daar niet bij stil, maar Cora zit in ongelijke relatie met haar man. Zij moet zorgen dat thuis alles schoon is en alles doet wat hij zegt: is er iets niet goed, dan wordt ze fysiek en verbaal gestraft. De keuze die Cora maakt voor de naam van haar zoon beïnvloedt direct het verhaal, waardoor elk van de verhalen direct van elkaar verschilt.
Het moeilijk te zeggen in welke verhaallijn de personages gelukkig zijn. Dat is goed doordacht en uitgewerkt. Het is anders, maar er zit geen waardeoordeel achter. In één verhaallijn gebeuren misschien objectief gezien meer negatieve dingen. Denk aan mensen die te vroeg overlijden of elkaar pas heel laat ontmoeten, terwijl ze in een andere verhaallijn juist verliefd en gelukkig zijn. Is het dan jammer dat ze elkaar pas later hebben gevonden? Volgens Knapp niet. Het heeft geen zin om mogelijke alternatieve levenslopen met elkaar te vergelijken. Het is zoals het is, en dat accepteren de personages in de verschillende levenslopen goed. Al kost het bij de een misschien meer tijd dan bij de ander.
Knapp bouwt het boek leuk op. Elke zeven jaar beschrijft ze de levens van Bear, Julian en Gordon op dat moment. Het zijn vaak vergelijkbare momenten in het leven van de jongens, waar soms ook vergelijkbare personages in voorkomen, zoals vrienden. Maar in elk van de verhalen reageren de personages anders op elkaar. Ook binnen het gezin is de dynamiek anders. In het ene verhaal is Maia juist heel close met haar broer, terwijl in het andere de relatie met Cora beter is.
Door de sprongen van zeven jaar ga je wel heel snel door het leven van de jongens heen. Wat mij betreft had het een stuk uitgebreider gemogen. Je krijgt elke zeven jaar één hoofdstuk per naam, waardoor ook veel onontdekt blijft. Het voelt daardoor een beetje oppervlakkig. Heftige levensgebeurtenissen worden soms bijna terloops genoemd. Het leest daardoor wel snel weg, en dat heeft ook met de vlotte en eenvoudige schrijfstijl van Knapp te maken. Ze schrijft heel direct en benoemt duidelijk de gevoelens van de personages. Er zijn in dit boek geen mysteries. Het geeft mij alleen een klein beetje een onbevredigd gevoel. Maar als je op zoek bent naar een boek met een originele insteek en met een goed uitgewerkt verhaal, dan is De Namen een aanrader. Het krijgt van mij 3 van de 5 sterren.
Met dank aan Uitgeverij HarperCollins voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.
2
Reageer op deze recensie
