Emotioneel verhaal in een bijzondere schrijfstijl

Meg Rosoff is een Amerikaanse schrijfster die in Londen woont. Hoe ik nu leef won de Guardian Prize, Printz Award, en Branford Boase Award. Hoe ik nu leef is verfilmd in 2013 als ‘How I live now’.

Elisabeth/Daisy is 15 jaar en woont bij haar vader in New York. Hij sticht een nieuw gezin en besluit Daisy naar familie in Engeland te sturen. Tante Penn en haar kinderen vangen haar op maar als snel moet tante Penn naar het buitenland voor haar werk. Edmond, Piper, Osbert, Isaac en Daisy blijven alleen achter. Allen tieners. Ze proberen zich te redden tot plotselings de oorlog uitbreekt. Piper en Daisy worden gescheiden van de jongens en komen in een gastgezin terecht. Hier wordt het meer en meer duidelijk wat deze oorlog allemaal betekent.

Daisy is een bijzonder personage. Ze heeft humor en doet zich groot voor. Bij het begin van het boek is ze een stoer meisje met een ongewassen mening. Later begint ze zich meer te ontfermen over Piper en laat ze toch meer haar gevoelig hartje zien.

Een verhaal loopt vluchtig. Een duidelijke tijdlijn is niet merkbaar. De ene gebeurtenis volgt gewoon de andere op. De schrijfstijl van Rosoff is erg speciaal. Ze maakt ellenlange zinnen, gebruikt amper leestekens en hoofdletters worden te pas en te onpas gebruikt (bij dialogen). Hier moest ik even aan wennen. Zinnen moest ik vaak herlezen om de juiste interpretatie te bevatten. Toch blijft het inhoudelijk verhaal wel erg mooi. Dit compenseert de schrijfstijl waar ik niet zo’n fan van ben.

Een mooi en emotioneel verhaal met een bijzondere schrijfstijl.
3,5*