Lezersrecensie
Menselijkheid in donkere tijden
Joseph O’Connor is een Ierse schrijver uit Dublin met een indrukwekkend palmares. Hij schreef eerder romans als Star of the Sea en Redemption Falls, en zijn werk balanceert vaak tussen historische diepgang en menselijke emotie.
Deze roman speelt zich af in het bezette Rome van 1943. De stad is in handen van de nazi’s, maar binnen de muren van Vaticaanstad broeit er verzet. De Ierse priester Hugh O’Flaherty (gebaseerd op een echte historische figuur) zet een geheime ontsnappingslijn op om Joden en geallieerde krijgsgevangenen te redden. Wat begint als een morele missie groeit uit tot een zenuwslopend kat-en-muisspel met de Gestapo. Hugh werkt samen met een bont gezelschap: een motorrijdende contessa, een krantenverkoper en zelfs de vrouw van de Ierse ambassadeur. De spanning bouwt op richting een gewaagde actie op kerstavond. Het verhaal is meeslepend, maar ook ontroerend in zijn eenvoud: gewone mensen die buitengewone moed tonen.
O’Connor schrijft met flair. Zijn zinnen zijn soms poëtisch, dan weer rauw en direct. Hij wisselt moeiteloos tussen spanning en introspectie, wat het lezen dynamisch houdt. De personages zijn kleurrijk en verrassend: geen cliché helden, maar mensen met twijfels, angsten en humor. Vooral Hugh is intrigerend; een man van geloof die zijn geweten boven dogma plaatst.
Hoewel het historische decor fascinerend is, wordt het niet altijd ten volle benut; Rome blijft soms op de achtergrond, terwijl het juist zo’n rijke setting is.
Een meeslepende roman over moed en menselijkheid in donkere tijden, met een paar haperingen maar genoeg vuur om je vast te grijpen.
Deze roman speelt zich af in het bezette Rome van 1943. De stad is in handen van de nazi’s, maar binnen de muren van Vaticaanstad broeit er verzet. De Ierse priester Hugh O’Flaherty (gebaseerd op een echte historische figuur) zet een geheime ontsnappingslijn op om Joden en geallieerde krijgsgevangenen te redden. Wat begint als een morele missie groeit uit tot een zenuwslopend kat-en-muisspel met de Gestapo. Hugh werkt samen met een bont gezelschap: een motorrijdende contessa, een krantenverkoper en zelfs de vrouw van de Ierse ambassadeur. De spanning bouwt op richting een gewaagde actie op kerstavond. Het verhaal is meeslepend, maar ook ontroerend in zijn eenvoud: gewone mensen die buitengewone moed tonen.
O’Connor schrijft met flair. Zijn zinnen zijn soms poëtisch, dan weer rauw en direct. Hij wisselt moeiteloos tussen spanning en introspectie, wat het lezen dynamisch houdt. De personages zijn kleurrijk en verrassend: geen cliché helden, maar mensen met twijfels, angsten en humor. Vooral Hugh is intrigerend; een man van geloof die zijn geweten boven dogma plaatst.
Hoewel het historische decor fascinerend is, wordt het niet altijd ten volle benut; Rome blijft soms op de achtergrond, terwijl het juist zo’n rijke setting is.
Een meeslepende roman over moed en menselijkheid in donkere tijden, met een paar haperingen maar genoeg vuur om je vast te grijpen.
1
Reageer op deze recensie