Lezersrecensie
Stille wateren
Eva Nagelkerke is een pseudoniem voor Alexandra en Victoria Nagelkerke. De Nederlandse zussen schrijven samen thrillers. Stille wateren is hun derde thriller.
De 29-jarige Sophie woont bij haar ouders. 10 jaar geleden is er iets verschrikkelijks gebeurd. Sophie heeft ondertussen in de gevangenis en in een psychiatrisch ziekenhuis gezeten en mag nu van de rechter bij haar ouders inwonen met hun toezicht. Thuis is de spanning voelbaar. Sophie voelt zich eenzaam en opgesloten. Haar ouders zijn dwangmatig bezig met structuur en bezorgen Sophie een schuldgevoel aangezien zij hun toekomstplannen hebben moeten laten varen. Sophie mag in de bloemenwinkel gaan werken van een kennis. Hierdoor komt ze meer mensen uit het verleden tegen en begint ze hier ook meer over na te denken. Is alles wel gebeurd zoals beschreven staat in de kranten?
Het verhaal bouwt zich traag op. Het wordt duidelijk dat Sophie al van kinds af aan vreemd is en eigenlijk een angststoornis heeft. Dit blijft echter onder de radar tot ze op kot gaat om te studeren. Sophie begint stilaan meer en meer af te glijden. Hier komt het psychologische stukje kijken. De hoofdstukken wisselen af tussen periodes uit het verleden (10 jaar geleden) en het heden. Hoofdzakelijk wordt er vanuit Sophie haar perspectief gekeken en af en toe ook via Annette, Sophie’s huisgenote. Sophie voelt zich in een hokje gedreven en probeert te streven naar meer zelfstandigheid. Hierdoor verliest ze soms haar zelfbeheersing tot ongenoegen van haar ouders. Sophie begint meer twijfels te krijgen over wat er nu 10 jaar geleden gebeurd is en probeert dit te achterhalen. En dan is daar Willem.. Hij zoekt Sophie steeds op om meer te weten te komen over het verleden. Wat volgt is een spannend verhaal waarbij het lijkt of je steeds op een ander spoor terecht komt.
Persoonlijk vond ik Sophie een vervelend personage. Ze is extreem onzeker en angstig. Hierdoor vond ik dit boek minder aangenaam om te lezen. Het werkte wat op mijn zenuwen. Het verrassende plot maakte dan wel weer wat goed in het verhaal.
Nagelkerke heeft een vlotte schrijfstijl. De verschillende twisten in het verhaal vond ik wel wat voorspelbaar. Een thriller die vooral naar het plot toe spannend wordt. De start van het verhaal liet wat op zich wachten.
De 29-jarige Sophie woont bij haar ouders. 10 jaar geleden is er iets verschrikkelijks gebeurd. Sophie heeft ondertussen in de gevangenis en in een psychiatrisch ziekenhuis gezeten en mag nu van de rechter bij haar ouders inwonen met hun toezicht. Thuis is de spanning voelbaar. Sophie voelt zich eenzaam en opgesloten. Haar ouders zijn dwangmatig bezig met structuur en bezorgen Sophie een schuldgevoel aangezien zij hun toekomstplannen hebben moeten laten varen. Sophie mag in de bloemenwinkel gaan werken van een kennis. Hierdoor komt ze meer mensen uit het verleden tegen en begint ze hier ook meer over na te denken. Is alles wel gebeurd zoals beschreven staat in de kranten?
Het verhaal bouwt zich traag op. Het wordt duidelijk dat Sophie al van kinds af aan vreemd is en eigenlijk een angststoornis heeft. Dit blijft echter onder de radar tot ze op kot gaat om te studeren. Sophie begint stilaan meer en meer af te glijden. Hier komt het psychologische stukje kijken. De hoofdstukken wisselen af tussen periodes uit het verleden (10 jaar geleden) en het heden. Hoofdzakelijk wordt er vanuit Sophie haar perspectief gekeken en af en toe ook via Annette, Sophie’s huisgenote. Sophie voelt zich in een hokje gedreven en probeert te streven naar meer zelfstandigheid. Hierdoor verliest ze soms haar zelfbeheersing tot ongenoegen van haar ouders. Sophie begint meer twijfels te krijgen over wat er nu 10 jaar geleden gebeurd is en probeert dit te achterhalen. En dan is daar Willem.. Hij zoekt Sophie steeds op om meer te weten te komen over het verleden. Wat volgt is een spannend verhaal waarbij het lijkt of je steeds op een ander spoor terecht komt.
Persoonlijk vond ik Sophie een vervelend personage. Ze is extreem onzeker en angstig. Hierdoor vond ik dit boek minder aangenaam om te lezen. Het werkte wat op mijn zenuwen. Het verrassende plot maakte dan wel weer wat goed in het verhaal.
Nagelkerke heeft een vlotte schrijfstijl. De verschillende twisten in het verhaal vond ik wel wat voorspelbaar. Een thriller die vooral naar het plot toe spannend wordt. De start van het verhaal liet wat op zich wachten.
1
Reageer op deze recensie
