Lezersrecensie
De levenden en de doden
Karunatilaka, Shehan
De zeven manen van Maali Almeida: roman/ Shahan Karunatilaka; vertaald < uit het Engels>door Robert Neugarten.- eerse druk, Amsterdam; Spectrum, Uitgeverij Uniebek/ Het Spectrum bv .maar 2023 .- 415 pagina,s; 23 cm.
Vertaling van:The seven moons of Maali Almeida.- London: Sort of Books, 2022
ISBN 978 90 00 38838 7
Dit bijzondere boek won de Bookerprize 2022. Het verscheen eerder onder de titel Devil dance en in Sri Lanka als Chats with the dead. De Uitgever Sort of Books wilde een bewerking voor een westers publiek en dat gebeurde. Met groot gevolg, dus, in 2022.
De roman is opgedeeld in zeven hoofdstukken, die de manen, de etmalen, vertegenwoordigen, die de hoofdpersoon nodig heeft om erachter te komen hoe hij is overleden en om bewijzen te verzamelen die de misdaden aan het licht brengen die tijdens de burgeroorlog in Sri Lanka begaan zijn. Die tijd krijgt hij van een goedwillende vrouw, een functionaris in het hiernamaals, voordat hij zal moeten kiezen voor het licht. Hij bevindt zich dus in een soort tussen wereld, waarin hij zowel met de andere aanwezige doden kan communiceren en de nog levenden kan influisteren door tussenkomst van een magiër met niet al te beste bedoelingen.
Op de twee vragen die iedereen zich stelt tijdens het leven krijgt hij, en met hem de lezer, meteen op de eerste pagina dus antwoord. De antwoorden zijn: Ja. En, Precies Zoals Hier Alleen Erger. De vragen daaruit gedestilleerd zijn derhalve: Is er leven na de dood? En, Hoe is het daar?
Dit begin tekent de stijl waarin het lijvige werk tot op het laatst doorgaat. Slim, ad rem, snel en niet kinderachtig. Hoofdpersoon is/was een oorlogsfotograaf die er niet voor terugdeinsde zijn kwaliteiten in te zetten waar hij het beliefde, zonder politieke keuzes te maken. Althans, zonder onderscheid te maken om zodoende kennis op te doen over de werkwijzen van de verschillende partijen tijdens de oorlog. Die gevaarlijke houding blijkt hem de kop te hebben gekost. Door zich in het hol van de leeuw te bevinden, ook tijdens het uitgaansleven, is hij een prooi voor de door de regering opgeporde ondergrondse groepjes die ongewenste individuen elimineren.
In een dankwoord heeft Karunatilaka geschreven dat de roman een fictief werk is, maar dat de politici en anderen die actief waren tijdens de periode 1989-1990 met name genoemd worden.
Ik had natuurlijk gehoord van de Tamil Tijgers in die periode, maar verder wist ik weinig van de situatie in het land. Karunatilaka doet daarmee een boekje open over de corrupte praktijken van de zittende macht en de chaos en de onduidelijke scheidslijnen tussen de verschillende, elkaar bestrijdende, partijen. Hij geeft een overzicht van die partijen, dat ik terugbladerend steeds heb geraadpleegd om een idee te krijgen.
Het verhaal zit vol avontuur, waarbij het eigenlijk niet uitmaakt of mensen leven of dood zijn. In beide fasen is er volop actie en strijd. De fotograaf is ook niet van het kinderachtige soort. Ook privé, hij is homoseksueel en heeft een geliefde, maar daar kan hij niet voor uitkomen. Hij houdt van de spanning in zijn werk en trekt er steeds op uit om reportages te maken. Hij woont samen met zijn vriend plus diens onconventionele nichtje in het huis van hun respectievelijke vader en oom, een hoge ambtenaar met connecties in de overheid. Hij is, ook in het hiernamaals, trouw aan hun vriendschap en liefde en probeert ze te beschermen. Het boek is doorspekt met pittige scènes, achtervolgingen, stiekeme seks, bijna clashes en, uiteindelijk, ontmaskeringen van de echte slechteriken. Het leest als een trein, een thriller, een groot avontuur.
Ik las dat Karunatilaka ook George Saunders noemt als inspiratiebron. Daar kan ik inkomen. Zeker voor wat betreft de taferelen na de dood., en de interacties van de doden in de tussen wereld. (Zie: Lincoln in de bardo).
De zeven manen van Maali Almeida: roman/ Shahan Karunatilaka; vertaald < uit het Engels>door Robert Neugarten.- eerse druk, Amsterdam; Spectrum, Uitgeverij Uniebek/ Het Spectrum bv .maar 2023 .- 415 pagina,s; 23 cm.
Vertaling van:The seven moons of Maali Almeida.- London: Sort of Books, 2022
ISBN 978 90 00 38838 7
Dit bijzondere boek won de Bookerprize 2022. Het verscheen eerder onder de titel Devil dance en in Sri Lanka als Chats with the dead. De Uitgever Sort of Books wilde een bewerking voor een westers publiek en dat gebeurde. Met groot gevolg, dus, in 2022.
De roman is opgedeeld in zeven hoofdstukken, die de manen, de etmalen, vertegenwoordigen, die de hoofdpersoon nodig heeft om erachter te komen hoe hij is overleden en om bewijzen te verzamelen die de misdaden aan het licht brengen die tijdens de burgeroorlog in Sri Lanka begaan zijn. Die tijd krijgt hij van een goedwillende vrouw, een functionaris in het hiernamaals, voordat hij zal moeten kiezen voor het licht. Hij bevindt zich dus in een soort tussen wereld, waarin hij zowel met de andere aanwezige doden kan communiceren en de nog levenden kan influisteren door tussenkomst van een magiër met niet al te beste bedoelingen.
Op de twee vragen die iedereen zich stelt tijdens het leven krijgt hij, en met hem de lezer, meteen op de eerste pagina dus antwoord. De antwoorden zijn: Ja. En, Precies Zoals Hier Alleen Erger. De vragen daaruit gedestilleerd zijn derhalve: Is er leven na de dood? En, Hoe is het daar?
Dit begin tekent de stijl waarin het lijvige werk tot op het laatst doorgaat. Slim, ad rem, snel en niet kinderachtig. Hoofdpersoon is/was een oorlogsfotograaf die er niet voor terugdeinsde zijn kwaliteiten in te zetten waar hij het beliefde, zonder politieke keuzes te maken. Althans, zonder onderscheid te maken om zodoende kennis op te doen over de werkwijzen van de verschillende partijen tijdens de oorlog. Die gevaarlijke houding blijkt hem de kop te hebben gekost. Door zich in het hol van de leeuw te bevinden, ook tijdens het uitgaansleven, is hij een prooi voor de door de regering opgeporde ondergrondse groepjes die ongewenste individuen elimineren.
In een dankwoord heeft Karunatilaka geschreven dat de roman een fictief werk is, maar dat de politici en anderen die actief waren tijdens de periode 1989-1990 met name genoemd worden.
Ik had natuurlijk gehoord van de Tamil Tijgers in die periode, maar verder wist ik weinig van de situatie in het land. Karunatilaka doet daarmee een boekje open over de corrupte praktijken van de zittende macht en de chaos en de onduidelijke scheidslijnen tussen de verschillende, elkaar bestrijdende, partijen. Hij geeft een overzicht van die partijen, dat ik terugbladerend steeds heb geraadpleegd om een idee te krijgen.
Het verhaal zit vol avontuur, waarbij het eigenlijk niet uitmaakt of mensen leven of dood zijn. In beide fasen is er volop actie en strijd. De fotograaf is ook niet van het kinderachtige soort. Ook privé, hij is homoseksueel en heeft een geliefde, maar daar kan hij niet voor uitkomen. Hij houdt van de spanning in zijn werk en trekt er steeds op uit om reportages te maken. Hij woont samen met zijn vriend plus diens onconventionele nichtje in het huis van hun respectievelijke vader en oom, een hoge ambtenaar met connecties in de overheid. Hij is, ook in het hiernamaals, trouw aan hun vriendschap en liefde en probeert ze te beschermen. Het boek is doorspekt met pittige scènes, achtervolgingen, stiekeme seks, bijna clashes en, uiteindelijk, ontmaskeringen van de echte slechteriken. Het leest als een trein, een thriller, een groot avontuur.
Ik las dat Karunatilaka ook George Saunders noemt als inspiratiebron. Daar kan ik inkomen. Zeker voor wat betreft de taferelen na de dood., en de interacties van de doden in de tussen wereld. (Zie: Lincoln in de bardo).
1
Reageer op deze recensie
