Heerlijke roman met een prachtig verhaal

Omdat ik door Lucinda Riley mijn liefde heb ontdekt voor romans in het algemeen en romans met twee verhaallijnen waarvan één in het verleden specifiek, ging ik op zoek naar andere auteurs die eenzelfde benadering hebben in hun werk. Corina Bomann werd in dit rijtje genoemd en ik heb De jasmijnzussen gekozen als eerste kennismaking met haar boeken.

Melanie, een Duitse fotografe, komt terug van een werkgerelateerde reis als ze hoort dat haar verloofde een ernstig auto-ongeluk heeft gehad. Ze snelt naar het ziekenhuis, waar hij in coma ligt. Ze wil bij hem blijven, maar gaat al snel bijna aan de gebeurtenis onderdoor. Om zichzelf weer terug te vinden, verblijft ze bij haar overgrootmoeder Hanna en grootmoeder Marie. Hier vindt Melanie al snel oude spullen van de Vietnamese Hanna en een verhaal over twee meisjes. Eén van die meisjes blijkt haar overgrootmoeder te zijn. Deze begint vervolgens haar verhaal; over hoe zij opgroeide in Vietnam in de tijd dat het nog Frans Indochina was, hoe zij haar vriendin Thanh ontmoette die later haar zusje werd en hoe haar wereld stukje bij beetje uiteen begon te vallen in de jaren 20 van de vorige eeuw.

Hanna is de ster van het boek, de echte hoofdpersoon. Haar karakter is het sterkst uitgewerkt en haar verhaal is erg aangrijpend. Ze heeft op jonge leeftijd erg veel meegemaakt en het is bijna niet voor te stellen hoe ze daar overheen is gekomen. Als lezer kun je echter niet anders dan haar bewonderen om haar moed en kracht, wat maakt dat het feit dat zij haar verhaal aan Melanie vertelt erg logisch is gezien de situatie waar die in zit. Hoe verder ik in het boek kwam, hoe meer ik het verhaal tot leven zag komen. Het einde is onverwacht, bitterzoet, en toch passend bij de toon van het gehele boek.

Na deze eerste kennismaking met Corina Bomann kan ik niet wachten op een volgend boek dat ik van haar zal lezen!