Bob zorgt voor verandering

Na de scheiding van zijn ouders, James Bowen was toen nog erg jong, groeide hij op in zowel Groot-Brittannië als Australië, waar hij op driejarige leeftijd met zijn moeder naartoe verhuisde. Hij heeft er geen gemakkelijke jeugd gehad en toen hij vijftien jaar oud was, stopte hij met het volgen van onderwijs. Twee jaar later vertrok hij naar Londen om bij zijn halfzus en haar man te gaan wonen. Er ontstonden spanningen en hij werd weggestuurd. Dit betekende het begin van zijn leven op straat, waar hij met drugs in aanraking kwam. Hij raakte verslaafd aan heroïne om te vergeten dat hij dakloos was.

In het voorjaar van 2007 nam hij deel aan een methadonprogramma en kreeg hij een appartement toegewezen in het kader van een begeleid-wonen-project. Om in zijn onkosten te voorzien, verdiende hij zijn geld als straatmuzikant. Op een avond kwam hij thuis en trof hij voor de deur van een van de woningen een kat aan. Dit voorval herhaalde zich de volgende dagen en Bowen, hij was altijd al een kattenliefhebber, nam het dier mee naar huis en controleerde of de kat van een van de andere bewoners was. Omdat niemand een huisdier miste, besloot hij met de gewonde kat naar een dierenarts te gaan en hem de komende twee weken te verzorgen. Vervolgens gingen ze zich aan elkaar hechten en nam Bowen de kat, hij is hem Bob gaan noemen, definitief in huis.

Deze ontmoeting, maar ook hoe het hen de jaren daarna is vergaan, heeft Bowen opgetekend in zijn en Bobs autobiografie Bob de straatkat. De auteur vertelt hoe ze samen hun geld verdienen, hij als straatmuzikant, Bob als publiekslieveling. Dat dit hen goed afgaat, en dat is vooral te danken aan de steeds populairder wordende Bob, is aan de inkomsten te merken. Die zijn aanmerkelijk meer dan wanneer Bowen alleen aan het werk was. Toch gaat het hen niet altijd voor de wind, want Bowen vertelt ook over een paar tegenslagen waarmee ze te maken krijgen. Een paar voorbeelden daarvan zijn Bob die een paar keer weggelopen is en James die onterecht beschuldigd wordt van mishandeling en daarvoor door de politie verhoord wordt.

Dieren kunnen troosten, helpen en voor verandering zorgen. Het verhaal van Bowen is daar een bewijs van. Dankzij Bob is hij sterker geworden, heeft zijn leven een positieve wending genomen en is ook zijn houding en opstelling naar andere mensen toe anders geworden. Overigens, en dat blijkt ook heel duidelijk uit de autobiografie, is ook Bob veranderd. Van beide wordt wat over hun achtergrond verteld, hoewel dat in het geval van Bob wel wat lastiger is. Dit alles maakt dat Bob de straatkat meer is dan een verhaal over alleen maar een kat. Het geeft namelijk ook een globaal beeld over het leven van iemand die een groot deel van de dag op straat leeft, waar hij vervolgens mee te maken kan krijgen en ook hoe hij zijn eigen problemen weet te overwinnen. En dit alles heeft Bowen op een bijzonder toegankelijke, mooie en soms aandoenlijke manier gedaan.