Teleurstellend

Na zijn maatschappelijke carrière waarin Bert Holtes diverse beroepen heeft uitgeoefend, besloot hij om een boek te gaan schrijven, daarbij geassisteerd door zijn partner Wop Sietsma, die voor de ‘finishing touch’ zorgde. In 2018 debuteerden ze met Back-up, zo wijd de wereld strekt, het eerste deel van een uiteindelijke drieluik en twee jaar later verscheen het tweede deel, Back-up, brug in de tijd. De volledige trilogie zal te zijner tijd ook in het Duits en Engels verschijnen.

Nadat Hakon Eriksson, directeur van UNBI, in het Vredespaleis in Den Haag hardhandig in aanraking kwam met Nakawe en ze daardoor samen van de trap afvielen, vinden er diverse landen enkele merkwaardige en tevens mysterieuze gebeurtenissen plaats. Het is snel duidelijk dat die botsing ermee te maken heeft, maar wat dat is, is nog onverklaarbaar. Hakon en zijn team zitten vol met vragen, maar ook bij de president van Amerika gaan de alarmbellen rinkelen wanneer hij geïnformeerd wordt over een ongrijpbaar fenomeen. Komt er een antwoord op al die vragen en is de wereld in gevaar?

Er is één ding dat meteen duidelijk is, het verhaal gaat, zoals de auteurs ook aangeven, verder waar het in Zo wijd de wereld strekt gebleven is. Het is daarom absoluut noodzakelijk deze kleine serie op volgorde te lezen, bij voorkeur zelfs direct achter elkaar. Als er te lange tijd tussen zit, weet je zo goed als zeker niet meer wat de strekking van het verhaal is. Begin je in Brug in de tijd zonder het voorgaande deel gelezen te hebben, dan valt er al helemaal geen touw aan vast te knopen, vooral niet omdat er geen korte samenvatting van het eerdere verhaal gegeven wordt. Omdat er tevens een aanzienlijke hoeveelheid personages in het verhaal voorkomt, is het vooral in het begin niet helemaal helder wie welke rol heeft. Een overzicht met hun namen en welke rol ze in het verhaal hebben, had dit enigszins kunnen voorkomen, de lezer heeft dan in ieder geval wat meer informatie.

De opzet van Brug in de tijd is identiek aan zijn voorganger, lange hoofdstukken die zijn opgedeeld in korte paragrafen. Een aantal daarvan eindigt met een cliffhanger die overigens niet direct voor spanning zorgen maar de lezer wel enigszins nieuwsgierig maken. Toch is het na drie hoofdstukken nog niet duidelijk waar de auteurs naartoe willen met hun verhaal. Ongeveer halverwege lijkt het erop dat daar wat meer lijn inkomt en merkt de lezer dat een aantal verhalen, de paragrafen worden afwisselend verteld vanuit het perspectief van verschillende personages, een link met elkaar hebben. Dit verband wordt niet verder uitgewerkt, dat komt voornamelijk omdat het verhaal in een derde boek nog verdergaat. In dit tweede deel wordt overduidelijk naar een climax toegewerkt die later zal moeten plaatsvinden. Mogelijk dat dat er ook de reden van is dat er eigenlijk niet zo heel erg veel spanning is dit verhaal zit en dat het tempo aan de lage kant is.

Bij vlagen is het verhaal beeldend geschreven, de lezer ziet op die momenten voor zich wat er gebeurt. Een groot deel is echter ook theoretisch, dan wordt er wel erg veel informatie gegeven en vaak is dat voor het eigenlijke verhaal helemaal niet relevant. Dit leidt af en zorgt tevens voor een onnodige vertraging. Tevens zijn er paragrafen waarin bepaalde omstandigheden plotseling uit de lucht komen vallen, voor de lezer lijkt het dan alsof er niets aan voorafgegaan is. Daarnaast hebben de auteurs wel erg veel in het verhaal gestopt, alsof er in iedere paragraaf wel iets móet gebeuren. Hierdoor hebben ze het zichzelf, maar ook de lezer moeilijk gemaakt. Want het overzicht raakt op den duur wel een beetje zoek.

Het teleurstellende Brug in de tijd is het begin van het laatste deel van de Back-up-serie. De lezer kan daarom niet verwachten dat dit een afgerond verhaal is. De vele openstaande vragen zullen ongetwijfeld in het derde boek beantwoord worden.