Intrigerende thriller met interessant uitgangspunt

De Taiwanese auteur Kuo-Li Chang begon al op zijn achttiende met het schrijven van romans. In zijn eigen land heeft hij meer dan dertig boeken gepubliceerd en enkele daarvan zijn bewerkt tot films of tv-series. Daarnaast heeft hij eveneens diverse prijzen gewonnen. Aanvankelijk begin hij met het schrijven van mysterieuze romans, maar later verlegde hij zijn aandacht naar de meer hard-boiled roman. De sluipschutter is zijn eerste thriller die in het Nederlands vertaald is. Dit Nederlandstalige debuut verscheen medio september 2020 en is het begin van een serie.

Alex woont al even in het rustige Italiaanse plaatsje Manarola, heeft er een afhaalrestaurantje waarin hij alleen gebakken rijst verkoopt. Hij is echter ook sluipschutter en krijgt de opdracht om in Rome een belangrijke Taiwanese hoogwaardigheidsbekleder om te brengen. Wanneer hij weer thuis is, blijkt er ook jacht op hem gemaakt te worden. In Taiwan staat inspecteur Wu vlak voor zijn pensioen en moet de dood van een marinier als zelfmoord afdoen. Volgens hem is deze militair echter vermoord. Wanneer hij over de moord in Rome hoort, begint hij te vermoeden dat beide zaken met elkaar te maken kunnen hebben. Hij probeert erachter te komen wat dat verband is.

Het lijkt erop dat de Aziatische thriller een langzame opmars begint te maken. Als een sluipschutter lijken ze langzaam maar zeker de rest van de wereld te veroveren. De sluipschutter van Chang is een van die boeken. Het is een niet al te omvangrijke thriller en bestaat uit drie delen waarvan de hoofdstukken vooral vanuit de perspectieven van Alex en inspecteur Wu worden verteld. Bij eerstgenoemde is er af en toe sprake van een flashback, korte fragmenten waarin Alex met zijn gedachten speelt, en waardoor de lezer wat meer over hem te weten komt. Over het verleden van Wu wordt eigenlijk niet zo heel erg veel verteld, het is vooral het heden dat bij hem aan bod komt. Erg grondig uitgewerkt zijn beide personages echter niet, maar voor het verhaal is dat geen enkel probleem. Ook niet omdat ze allesbehalve oppervlakkig zijn.

De schrijfstijl van Chang is vlot, maar nogal bijzonder, het lijkt erop dat hij humor en sarcasme met elkaar gecombineerd heeft en dat uit zich vooral in veel dialogen. Die zijn regelmatig ongewoon en vaak ook bijzonder direct, zoals je met vrienden onder elkaar wel eens gekscherend kunt praten. In het begin moet je hier wel even aan wennen, maar uiteindelijk realiseer je je dat deze manier van schrijven ook wel zijn charme heeft. Ook omdat de auteur op zijn tijd ook gebruikmaakt van mooie zinsconstructies. Sterk in het verhaal zijn de beeldende beschrijvingen van zowel situaties als dialogen. De lezer kan zich exact voor de geest halen wat de personages doormaken en hoe hun omgeving eruitziet.

Vaak is het zo dat de lezer even in het verhaal moet komen, maar bij De sluipschutter is dat niet nodig. Al meteen bij het begin word je nieuwsgierig gemaakt, want net als Wu wil je weten wie de opdrachtgevers tot de moorden zijn en net als Alex wil je erachter komen wie het op hem gemunt heeft, en vooral waarom. Gedurende de hele plot blijf je dit gevoel houden, met dien verstande dat er langzaam maar zeker wel steeds meer van het mysterie opgehelderd wordt. Pas in de actievolle ontknoping komt er een antwoord op alle ontstane vragen. De weg daarnaartoe was lang en onvoorspelbaar, hoewel de doorgewinterde lezer wel kan aanvoelen in welke richting hij moet denken.

Ondanks het ontbreken van de echte spanning en het feit dat enkele fragmenten wat aan de theoretische kant zijn, is De sluipschutter wel een thriller die intrigeert. Het heeft een aantal sterke personages, een interessant uitgangspunt en een plot dat steeds boeiender wordt. Daarnaast staat de deur op een kier, want dat inspecteur Wu met pensioen is, wil niet zeggen dat hij niets meer van zich zal laten horen.