Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Uitstekende debuutroman waarin wat psychologie niet geschuwd wordt

Kees van Duyn 26 maart 2015 Hebban Recensent
Thomas is nog maar vierentwintig jaar oud maar zijn leven hangt aaneen van dezelfde dagelijkse handelingen. Kortom, het is een sleur. Hij woont samen met Eva, maar vraagt zich af of hij wel verder met haar kan. 's Avonds werkt hij als schoolschoonmaker en overdag hangt hij een beetje rond op de bank. Hij weet dat hij moet veranderen, hij wil dat ook wel, maar hij kan het niet.

Op een dag ontvangt hij een brief van de voor hem onbekende in Schotland wonende Anna. Thomas wil niet terugschrijven, maar doet het toch. Vervolgens onderhouden ze een regelmatige correspondentie en de brieven van Anna worden persoonlijker, maar ook somberder. Naar aanleiding van een laatste brief van Anna hakt Thomas de knoop door: hij gaat Anna helpen. Haar moet niet hetzelfde gebeuren als zijn vriend Frank, die een aantal jaren eerder een eind aan zijn leven maakte.

Liever geen applaus voor ik leef is de debuutroman van Sander van Leeuwen. Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel wordt het personage Thomas uitgediept en leren we hem kennen. Dat is geen feest, want Thomas heeft een vrij slecht zelfbeeld. Vindt zichzelf kleurloos, wit. Dat wordt in de eerste paar hoofdstukken wel duidelijk.

Toch neemt Thomas een besluit, tot verrassing van zichzelf. Hij gaat tot actie over. En die actie vindt plaats in het tweede deel van het boek. Deel één van het boek las al vlot en prettig, het tweede deel doet daar een schepje bovenop. Dan wordt het tempo een stuk hoger en ontstaat er zelfs een bepaald soort spanning.

Een leuke vondst van Sander van Leeuwen zijn de regels uit songteksten die in het hele boek voorkomen. Deze regels staat waar ze het beste tot hun recht komen en verwijzen naar de voorgaande tekst. En dan vooral naar de gedachten die Thomas heeft.

Sterk in het boek zijn de zinnen waarin met taal wordt gespeeld. Zo is een file geen file maar '...aan de andere kant van de middenberm de dagelijkse massa leaseauto's die een stille tocht leken te houden' en ook 'Ik wil een druppel blijven. Maar het is eenzaam als druppel wanneer je al het water voorbij hoort razen.'. Dit zijn twee voorbeelden, er zijn er meer.

Gedurende het verhaal zie je de figuur Thomas ook veranderen. Hij wordt van een kleurloos individu, wit noemt hij dat zelf, een persoon die meer kleur krijgt, die weet wat hij wil. Dat is het gevolg van zijn besluit Anna, die zichzelf overigens zwart vindt, te helpen. Samen zijn ze yin en yang.

Na het lezen van het boek krijg je niet de indruk dat Liever geen applaus voor ik leef een debuut is. Dat is een groot compliment aan Sander van Leeuwen. Het boek is dan ook een aanrader. Voor iedereen die van een roman houdt, maar ook wat psychologie daarin niet schuwt.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Kees van Duyn