Aardige start van serie

De Amerikaanse auteur Harlan Coben studeerde politieke wetenschappen, koos voor een baan in de reisbranche, werd uiteindelijk auteur en is inmiddels uitgegroeid tot een van ’s werelds meest bekende schrijvers met meer dan 70 miljoen verkochte exemplaren. In 1990 debuteerde hij met de thriller Dood spel, maar zijn echte doorbraak kwam met de serie rond sportagent en privédetective Myron Bolitar. Het eerste deel van deze reeks was Vals spel dat in 1995 is verschenen. Hij is de eerste auteur die alle grote Amerikaanse thrillerprijzen gewonnen heeft.

Christian Steele, het grootste talent in het American Football, staat op het punt om via zijn sportagent Myron Bolitar een lucratief contract te tekenen. Vlak daarvoor krijgt hij echter een pornomagazine toegestuurd waarin zijn dood gewaande ex-vriendin half ontkleed staat afgebeeld. Hij legt dit aan Myron voor en die doet er alles aan om erachter te komen wie deze foto heeft laten plaatsen. Tijdens zijn onderzoek komt hij in aanraking met criminele activiteiten, krijgt hij te maken met leugens en geheimen, maar ook met een dramatische familiegebeurtenis.

Vals spel begint met een korte introductie van enkele personages waarbij het eigenlijke beroep van Myron Bolitar – sportagent – centraal staat. Wat daarbij het meest in het oog springt, is het karakter van Bolitar, althans hoe hij zich tegenover anderen gedraagt. Hij komt over als een nogal laconiek persoon, die niettemin wel vol van zichzelf is. Hij vindt zichzelf geweldig en is van mening dat iedere vrouw voor hem valt. Kortom, de typering macho is op hem wel van toepassing. Verder valt de gebruikte humor op, die is met regelmaat flauw, nogal Amerikaans en in veel gevallen erg geforceerd. Alsof er per definitie een flinke dosis leukigheid in het verhaal moet zitten. Natuurlijk is het niet erg dat een thriller humor bevat, maar het is wel zo dat overdaad schaadt, en daar is bij dit boek sprake van.

Een groot deel van het Vals spel, dat voornamelijk wordt verteld vanuit het perspectief van Myron en Jessica, zijn voormalig vriendin, gaat over de sportwereld en de werkzaamheden die Bolitar daarin verricht. Aardig, maar niet altijd relevant voor het eigenlijke verhaal. Dat gaat immers over de foto, maar ook over Christians ex-vriendin en de vraag of ze nu wel of niet leeft. Door alle sportperikelen lijkt dit wat onderbelicht te raken, maar toch heeft al dat sportgeweld er wel zijdelings mee te maken. In ieder geval is alles wat niet om de zakelijke activiteiten van Myron draait wel degelijk interessant, heeft het af en toe spanning en doen zich enkele onverwachte plotwendingen voor.

De bijzonder vlotte schrijfstijl van Coben zorgt ervoor dat Vals spel een aangenaam verhaal is om te lezen. Veel complexiteit hoeft de lezer er niet in te verwachten, het is luchtig en daarom niet uitermate diepgaand. Daarentegen is het ook niet oppervlakkig, eigenlijk hangt het er een beetje tussenin. Wat Coben wel bewerkstelligt is dat hij erg geraffineerd naar de ontknoping toewerkt. Daarin worden alle vragen die tijdens de plot ontstaan stuk voor stuk beantwoord en wordt de uiteindelijke dader ontmaskerd, maar wel nadat de lezer een paar keer op het verkeerde been is gezet.

Ondanks de al eerder aangehaalde persoonlijkheid van Bolitar is het wel iemand die het hart op de juiste plaats heeft, hij wil het recht in principe laten zegevieren. Dit doet hij onder andere met steun van zijn vriend Win en samen vormen ze een boeiend duo dat in hun samenwerking alleen nog maar kan groeien. Dat Vals spel het begin van een serie is, is te merken. De personages worden namelijk uitgebreid beschreven en datzelfde geldt voor wat ze doen. Dat zal in de resterende boeken vast en zeker anders worden. Desondanks is dit seriedebuut een aardige start van een reeks.