Pearl wist me volledig voor zich te winnen

Pearl O’Reilly woont haar hele leven al in het rustige Drangan, waar haar dagen bestaan uit vaste rituelen, ontmoetingen met haar beste vriendin Una en gesprekken met haar therapeut. Maar diezelfde routines verhullen ook haar worsteling met OCD. Wanneer de avontuurlijke Jack uit Nieuw-Zeeland onverwachts haar pad kruist, wordt Pearl uitgedaagd om buiten de veilige grenzen van haar dorp én haar dwanggedachten te stappen.

Wat dit boek voor mij bijzonder maakt, is hoe realistisch en invoelbaar de dwangstoornis wordt beschreven. In 2020 las ik een non-fictieboek over OCD dat veel indruk maakte en het is indrukwekkend om datzelfde thema nu via fictie en een hoofdpersonage als Pearl te ervaren. Haar manier van denken, voelen en handelen voelt geloofwaardig en menselijk.

Maar De regels van Pearl is niet enkel een verhaal over OCD; het is bovenal een romance. En normaal gesproken lees ik zelden romantische boeken, maar Pearl wist me volledig voor zich te winnen. Haar kwetsbaarheid en humor maken haar een personage dat je in je hart sluit. Ook de bijfiguren zijn stuk voor stuk levendig en (veelal) charmant.

De schrijfstijl is licht en toegankelijk, met veel dialogen die het tempo hoog houden. Je vliegt door de hoofdstukken heen. Bovendien zijn de settings prachtig beschreven: van het knusse, ietwat slaperige Drangan tot de overweldigende natuur en landschappen van Nieuw-Zeeland. Je waant je er zelf, en dat maakt de reis van Pearl des te boeiender.

Kortom: De regels van Pearl is een hartverwarmende roman die je niet alleen een vleugje romantiek geeft, maar je ook laat nadenken over angst en het doorbreken van patronen. Ik hoop stiekem dat er een vervolg komt, want van Pearl en haar wereld wil ik nog wel meer lezen.