Middelmatig en oppervlakkig

Waarom Jij en ik als novelle voor volwassenen in plaats van als young adult wordt aangemerkt is me een raadsel. Niccolò Ammaniti vertelt over de 14-jarige Lorenzo die tegen zijn ouders liegt en daarna in een web van leugens verstrikt raakt. De kwetsbare Lorenzo is introvert en vindt geen aansluiting bij zijn leeftijdgenoten. Hij is een jongen die wanhopig probeert te voldoen aan de verwachtingen van zijn ouders.

Ammaniti gebruikt een raamvertelling als structuur en schrijft vlot proza dat gemakkelijk leesbaar is. De verhaalwendingen zijn echter te gelikt en de gebeurtenissen overtuigen niet, je voelt dat ze zijn verzonnen. Ammaniti legt daarbij ook veel te veel uit. Alle personages buiten Lorenzo zijn karikaturen. Naar het karakter van Lorenzo blijft het gissen, nergens wordt duidelijk wat zijn problemen precies zijn.

De vlotte schrijfstijl en een sympathieke en meelijwekkende hoofdpersoon die je gemakkelijk in je hart sluit zijn twee aantrekkelijke punten maar zij kunnen dit oppervlakkige en middelmatige boek niet redden, net zo min als de ronkende citaten van recensenten op het omslag.

De foto op het omslag slaat de plank mis. Etta Maris krijgt een compliment voor haar vertaling die de juiste snaar raakt.