Origineel, onderhoudend en soms bizar

Het favoriete schoolvak van John Marrs was Engelse taal- en letterkunde, dus wat het voor hem een logische keuze om een schrijvend beroep te kiezen. Dat werd de journalistiek en dat is al vijfentwintig jaar zijn professie. Het leek hem interessant om een keer een boek te schrijven, maar zijn in 2013 geschreven debuut When you disappeared werd door een aantal agentschappen en uitgeverijen afgewezen. Na een aantal revisies verscheen het onder de titel The wronged sons. The one, zijn derde boek, is in 2019 in het Nederlands verschenen onder de titel De ware.

Het bedrijf Match your DNA heeft een DNA-test ontwikkeld die ervoor zorgt dat je de perfecte partner vindt. Het is een groot succes en wereldwijd hebben miljoenen mensen hier gebruik van gemaakt. Ook Mandy, Christopher, Jade, Nick en Ellie, vijf totaal verschillende mensen, hebben een DNA-monster opgestuurd en krijgen nu het bericht dat de ware voor hen gevonden is. De ontmoeting met hun soulmate heeft niet alleen gevolgen voor het leven dat ze tot dusver hebben geleid, maar ook voor hun toekomst. Er worden geheimen onthuld die verborgen hadden moeten blijven.

Passanten op een roltrap in Londen vormden in 2015 voor Marrs de inspiratie voor het schrijven van De ware. Thuis bedacht hij het fictieve datingbedrijf Match your DNA, dat op basis van speekselmonsters mensen aan elkaar verbindt. De auteur wist toen misschien nog niet dat dit idee al werkelijkheid is, er zijn namelijk verschillende bedrijven die zich met deze vorm van dating bezighouden. De vijf hoofdpersonen in De ware vertellen in afwisselende hoofdstukken, vanuit hun eigen perspectief hoe het hen is vergaan nadat ze contact met hun match hebben gezocht. Het verhaal bestaat daardoor in feite uit vijf verschillende verhaallijnen, waarvan de enige overeenkomst is dat ze met Match your DNA te maken hebben. Verder is er geen enkel raakvlak en vloeien ze op den duur ook niet samen. Een opzet die ongebruikelijk, maar zonder meer interessant is.

Tot ver over de helft hebben de verhalen, uitgezonderd dat van Christopher, weinig kenmerken van een thriller. Ze laten vooral zien hoe het de personages vergaat sinds ze hun match hebben ontmoet. Hierdoor hebben ze niet de spanning die je als thrillerlezer mag verwachten, de verschillende plotwendingen en cliffhangers ten spijt. Wel voel en merk je aan alles dat dit niet zo zal blijven en ben je steeds benieuwd naar hoe het iedereen zal vergaan. In het laatste kwart van het boek wordt het geduld van de lezer beloond, want dan ontstaat er een spanningsveld en de ontknoping kent een aantal verrassende ontwikkelingen. Dan merkt de lezer ook pas echt dat De ware een thriller is. Wel erg laat, maar de finale van het boek is het wachten waard.

In de korte hoofdstukken leer je alle personages stuk voor stuk goed kennen en zonder dat daar erg veel diepgang voor nodig is, raakt de lezer toch met hen verbonden, hoewel met de een wat meer dan met de ander. Toch is iedere verhaallijn, elk op zijn eigen manier, interessant en blijven ze van begin tot eind boeien. Dat daarmee de nieuwsgierigheid van de lezer voortdurend op de proef wordt gesteld, is de verdienste van de auteur. Tevens weet hij het voor elkaar te krijgen dat je er zelf ook over gaat nadenken hoe het zou zijn als je via een DNA-match je ware voorgeschoteld krijgt. En niet alleen daarover, want je realiseert je ook dat kwaadwillenden een dergelijke test kunnen beïnvloeden. En dat is een beangstigende gedachte.

Marrs heeft met De ware, vertaald door Els Franci-Ekeler, een origineel, onderhoudend en soms bizar boek geschreven. Waarbij de diepere betekenis die een van de subplots uiteindelijk heeft de aandachtige lezer ongetwijfeld niet zal ontgaan.