Roman met twee gezichten

Op een boerderij in Zuid-Australië dacht prijswinnend auteur Kate Morton vaak na over thuis en thuiskomen en zo ontstond het idee voor het schrijven van een roman waarin deze thema’s voorkomen. Het manuscript waar ze op dat moment aan werkte, legde ze opzij en ging aan de slag. Ze werkte haar ideeën uit en in 2023 verscheen de roman Homecoming (Het geheim van het familiehuis). Voor dit boek heeft ze zich, naast haar gedachten, deels laten inspireren door het landschap en de gebouwen die het zuiden van Australië rijk is.

Begin december 2018 krijgt Jess, journalist van beroep en al jaren woonachtig in Londen, het bericht dat haar in Sydney wonende oma Nora van de zoldertrap is gevallen en in het ziekenhuis is opgenomen. Zonder erover na te denken vertrekt ze naar Australië. In haar oma’s slaapkamer vindt ze een boek over de tragische gebeurtenis die op kerstavond 1959 in haar familie plaatsvond. Over dit de ware toedracht van dit voorval is nooit duidelijkheid gekomen en Jess besluit er alles aan te doen om de waarheid boven tafel te krijgen.

De titel van de roman geeft het in feite al aan: de plot draait voor een groot deel om een geheim. Dit is overigens niet het enige thema waar de auteur aandacht aan schenkt, want al dan niet hechte familiebanden, geluk en ongeluk en rouw zijn eveneens onderwerpen die in het verhaal voorkomen. Heel alledaagse dingen waar iedereen in haar of zijn leven in meer of mindere mate mee te maken krijgt. Het familiegeheim, want daar draait het toch voornamelijk om, is echter de rode draad in het geheel en is bepalend voor de diverse gebeurtenissen, voor de handelwijze van enkele personages en voor hun onderlinge verstandhouding.

Natuurlijk werkt de auteur er naartoe dat het verborgen verleden naar boven komt drijven, maar dat gaat in een dusdanig tempo dat de lezer de indruk heeft dat er helemaal niets gebeurt. Het wil voor geen meter opschieten. Aan de ene kant is dit schijn, want heel langzaam wordt telkens een klein beetje geheim onthuld. Daarentegen lijkt de tijd soms ook stil te staan en vindt er helemaal niets plaats dat enigszins iets wegheeft van progressie. Op die momenten is het verhaal ronduit saai en moet je waken voor verveling. Er zijn verschillende verhaallijnen en de meest aansprekende is die van Percy Summers, de lokale winkelier. Wat hij te vertellen heeft, is interessant en boeit continu. Daarnaast bevat de plot ook nog een boek binnen een boek. Dit is een aardige vondst van Morton. Deze hoofdstukken leiden ertoe dat het geheim iets inzichtelijker wordt, maar zorgen tevens voor vragen.

Omdat de plot vanuit het perspectief van een aantal personages wordt verteld, krijg je een gedegen indruk van hen. Ook over enkele anderen kom je voldoende te weten. Toch is het niet zo dat de lezer een band met hen opbouwt, Summers uitgezonderd. De meesten gedragen zich dusdanig dat je je soms weleens aan hen stoort. Jess is hiervan een goed voorbeeld, ze is soms zó overdreven sentimenteel dat haar houding blij vlagen nogal ongeloofwaardig overkomt. Een aantal van de karakters heeft ook nog eens twee gezichten, waardoor je in feite niet weet wat je aan hen hebt. Een van de sterkere aspecten van de roman is het sfeerbeeld. Zowel tijd als omgeving worden natuurgetrouw beschreven.

Zo nu en dan bevat het boek een gezonde dosis spanning en hebben de hoofdstukken of gedeelten daarvan een thrillerachtige strekking. De snelheid ligt dan eveneens een stukje hoger en dat is goed voor het leesgenot. Desondanks zitten er aan Het geheim van het familiehuis wel diverse haken en ogen, kan het niet voortdurend boeien, maar is het met regelmatig ook weer intrigerend. Kortom, een roman met twee gezichten.