Ontknoping is dramatiek in optima forma

De droogte, het begin 2017 uitgebrachte debuut van de Brits/Australische schrijfster Jane Harper was een wereldwijd succes, het is uitgebracht in meer dan vijfendertig landen en ze won er een aantal prijzen mee. De Amerikaanse actrice en producer Reese Witherspoon heeft de filmrechten van het boek gekocht. Vervolgens verscheen een jaar later Wildernis, haar tweede boek met Aaron Falk als seriepersonage. Haar nieuwste thriller, Verlaten, is een standalone en verscheen begin 2019.

Middenin de outback, het hete niemandsland van Australië, ligt een oud graf, van een veedrijver. De broers Nathan en Bub, die ieder een enorm terrein bezitten, staan bij het graf. Een derde broer, Cameron, ligt aan het voetstuk van de grafzerk, dood. Cam had de laatste tijd problemen, zelfmoord wordt dus niet uitgesloten. Maar er zijn vragen. Want het is ook mogelijk dat hij niet voor een vrijwillige dood gekozen heeft. In dit dunbevolkte en afgelegen gebied zijn dan weinig verdachten. Nathan probeert uit te zoeken wat er precies met zijn broer is gebeurd en stuit daarbij op geheimen uit het verleden.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, Verlaten moet het niet hebben van zijn snelheid. In feite kun je zeggen dat het zich heeft aangepast aan de geschetste hitte in het verhaal. Dat geeft niet, want de kracht zit hem in de personages, het beeldend weergeven van die o zo desolate omgeving van de outback en het proberen te achterhalen wat die geheimen uit het verleden waren. De personages zijn sterk en hebben ieder herinneringen die bepalend zijn geweest voor hun verdere leven. Gedurende de plot wordt hierover steeds meer onthuld, waarna de geheimen die al jarenlang verzwegen werden, worden openbaard. De manier waarop dit gebeurt, is realistisch, alsof het een verhaal uit het echte leven is.

Zonder spannend te worden, is er toch spanning. Onderhuids. Want ook de lezer wil weten wat er gebeurd is en hoe het komt dat Cam dood bij die grafzerk werd aangetroffen. Harper weet precies de juiste snaar te raken om diezelfde lezer bij het verhaal te betrekken. Dat doet ze niet alleen door het opwekken van nieuwsgierigheid, maar ook door meer achtergronden over en ván de familie prijs te geven. Wat er ook ongetwijfeld aan meewerkt, is de sfeer. Die heeft ze heel treffend neergezet. De lezer kan zich de onderlinge spanningen, oude naar boven komende gevoelens (voor zover ze al weg zijn geweest), de angst bij een aantal personages en ook de vergeving die er wel degelijk is heel goed inbeelden.

Verlaten is geen thriller zoals je, afgaand op het genre, misschien zou kunnen verwachten. Het is vooral een familieroman, waarbij het spanningsveld latent aanwezig is, maar vooral een waarin de geheimen van de familie langzaam, maar zeker ontrafeld worden. Het verhaal wordt vooral verteld vanuit het perspectief van Nathan, over hem wordt dus het meeste bekend. Dit houdt absoluut niet in dat de andere personages onderbelicht worden. Verre van zelfs, want zij zijn immers net zo belangrijk voor het verhaal en daarom wordt ook aan hen ruim voldoende aandacht besteed.

De plot van het verhaal is goed opgebouwd, hoewel het niet veel verrassende wendingen heeft. Dat geldt in mindere mate voor de ontknoping. Hoewel de lezer eigenlijk wel kan aanvoelen dat iemand van de familie verantwoordelijk is voor de dood van Cam, is de hierover uitsluitsel gevende ontknoping dusdanig dat die niet te voorspellen was. Dramatiek in optima forma. Ook met Verlaten is het Harper gelukt om een interessant en intrigerend boek te schrijven.