Interessante, maar soms verknipte personages boeien

Voordat de Ierse Jo Spain in 2013 met schrijven begon, was ze politiek adviseur van Sinn Féin, een baan waarin ze dagelijks vierentwintig uur stand-by moest staan. Omdat ze dit niet meer wilde, besloot ze om een thriller te schrijven, die ze vervolgens naar een competitie opstuurde. Het boek, With Our Blessing, won en werd daarna meteen een bestseller. Ik beken, dat in 2018 werd uitgebracht, is haar Nederlandstalige debuut. Begin 2021 verscheen haar nieuwste thriller, Zes duistere redenen, dat gebaseerd is op een waargebeurd verhaal.

Nadat Adam Lattimer tien jaar geleden plotseling verdween, keert hij nu even onverwacht weer terug naar huis. Frazer. Zijn vader vindt dat een mooie reden om de familie weer samen te laten komen, hoewel zijn broers en zussen dat wel met tegenzin doen. De reünie vindt plaats op een luxe zeiljacht dat Frazer gehuurd heeft. Hij zal de afloop daarvan echter niet meer meemaken, want ’s avonds wordt zijn lichaam uit het water gehaald. Door een klap op zijn hoofd is hij vermoord en later overboord gegooid. Wie van de aanwezigen is verantwoordelijk voor zijn dood?

Een verloren zoon of broer die na tien jaar afwezigheid terugkeert naar huis, welk gezin zou daar nou niet blij om zijn? De Lattimers, een familie waarin de onderlinge verhoudingen toch al niet optimaal zijn, waren dat in ieder geval niet. Iedere broer of zus heeft namelijk zijn of haar bedenkingen. Uit de hoofdstukken, die afwisselend worden verteld vanuit hun perspectieven, maar ook uit dat van Adam, is dat heel goed op te maken. Daarnaast, en dat is misschien nog wel belangrijker, is de antipathie die de zes kinderen tegen hun vader hebben. Vanaf het begin heb je het gevoel dat de moord op Frazer in die hoek gezocht moet worden. Ook is het al gauw duidelijk dat ieder van de zes daar zo zijn of haar redenen voor heeft. Welke dat zijn, komt de lezer geleidelijk aan te weten. Dan ontstaat er al vlot een continue, maar lichte spanningsboog die mede wordt veroorzaakt door een toenemende nieuwsgierigheid.

Natuurlijk komt dit laatste voor een groot deel omdat het verhaal vanuit de wisselende perspectieven van Clio, Adam, Kate, Ellen, Ryan en James (de zes kinderen) wordt verteld, hoewel de bijdrage die rechercheur Rob Downes heeft ook niet onderschat moet worden. Door middel van verhoren, en in afzonderlijke hoofdstukken, probeert hij achter de waarheid te komen en dat doet hij op een uiterst geraffineerde manier. Stukje bij beetje komt hij steeds dichter bij de oplossing, maar pas in de ontknoping blijkt of hij het uiteindelijk bij het rechte eind heeft. Omdat het grootste deel van het verhaal zich voornamelijk op één locatie afspeelt, er een beperkt aantal personages bij betrokken is en zich onder hen een moordenaar bevindt, heeft het wel wat raakvlakken met de detectives van Agatha Christie. Dit zijn overigens de enige overeenkomsten en is het verder een verhaal in geheel eigen stijl.

Behalve dat Zes duistere redenen vanuit diverse perspectieven wordt verteld, speelt het zich, onderverdeeld in drie delen, ook af in verschillende perioden. Hierdoor krijgt de lezer niet alleen inzicht in wat zich op het zeiljacht afgespeeld heeft, maar ook wat de aanleiding van het plotselinge vertrek van Adam was. Spain heeft het verhaal zodanig in elkaar gezet dat eigenlijk iedereen als verdachte van de moord kan worden beschouwd, maar wie er werkelijk achter de daad zit, wordt in het korte derde deel opgehelderd. Dat levert uiteindelijk nog een uitkomst op die door niemand was te voorzien.

Het door Jan Smit vertaalde Zes duistere redenen is geen thriller die het van een zinderende spanning moet hebben. Het is vooral de psychologie van de onderlinge intriges die voor een spanningsboog zorgt. Dit en de interessante, maar soms wat verknipte, personages zorgen ervoor dat Spain de lezer van begin tot eind weet te boeien.