Een moordend tempo snellezen!

M.J. Arlidge (1974) is een Engelse auteur en schrijft ook verschillende voor verschillende Britse crimeseries. De auteur zat al vroeg met de pen in zijn hand, als negenjarige ontving hij al een certificaat voor creatief schrijven. Met zijn thrillerdebuut iene miene mutte gaf hij leven aan het toch wel intrigerende personage inspecteur Helen Grace. Zelf noemt Arlidge het personage Helen Grace een soort Batman-figuur, verknipt en onverwoestbaar. Voor dit derde boek pluk een roos koos Arlidge weer een verhaal rond een seriemoordenaar, zelf zegt hij dat dit een commerciële overweging is, een onderwerp dat lezers aanspreekt.

*Na een avondje stappen wordt het jonge meisje Ruby wakker in een donkere, vochtige kelder. Hoe is ze daar gekomen weet ze zelf niet. Een hel staat Ruby te wachten, een hel waar ze niet kan aan ontsnappen.

Het lichaam van het jonge meisje Pipa wordt gevonden, haar vader heeft haar nooit als vermist opgegeven. Hij beweert dat hij nog contact had met zijn dochter via sociale media en kan niet geloven dat ze dood is.

De beroemde inspecteur Helen Grace wil kost wat kost de dader vinden, ze doet een belofte aan de vader van Pipa dat ze kost wat kost de dader zal vinden. Samen met haar nieuwe team doet ze alles om die belofte na te komen.

Arlidge blijft trouw aan de korte hoofdstukken om de lezer in de ban te houden en een zeker ritme in het verhaal te krijgen. Toch gaat hier een beetje diepgang van de personages verloren alsof het moordend ritme een must was en de personages wat op de achtergrond verdwijnen. Waar de uitdieping verloren ging en het tempo te snel, waren de korte hoofdstukken waar je als lezer in de verziekte geest van de psychopaat kruipt gruwelijk en hield dit de spanningsboog hoog. Arlidge haalt met dit verhaal zeker niet het niveau van de vorige boeken, toch blijf je als lezer nieuwsgierig naar de demonen van inspecteur Helen.