Lezersrecensie
"Beter goed gejat dan slecht bedacht"
“TikTok made me buy it”, is het credo dat de afgelopen jaren op veel boeken van toepassing is. Bij de “Powerless trilogie” van Lauren Roberts is dit niet anders. In 2023 veroverde Powerless TikTok en in 2024 konden Nederlandse lezers hier ook van genieten. Niet lang daarna verscheen Reckless, dat enkele maanden later ook werd vertaald. Dit voorjaar verscheen in het Engels het slot in deze trilogie, Fearless. Later dit jaar zal de Nederlandse vertaling eveneens verschijnen. Hoe is het Paedyn, Kai en Kitt vergaan na het einde van het vorige boek? En wat staat hen nog meer te wachten? Tijd om daarachter te komen.
Ik had behoorlijk wat opstartproblemen met deze trilogie. Het eerste boek had twee pogingen nodig voor ik het op zich wel kon waarderen. Ik herkende veel elementen uit andere populaire boeken en dat vind ik altijd wel een flater. Het is zo zonde, want het getuigt niet echt van creativiteit. Het vervolgdeel vond ik sterk in de ontwikkeling van de personages, want beide hoofdpersonen maakten een enorme groei door. De plot was dan weer niet sterk, maar dat was hierdoor ook niet nodig. Door het einde van dat verhaal waren mijn verwachtingen voor deze afsluiter hoog. Hier en daar hoorde ik al geluiden van teleurstelling en ik wachtte daarom ook even met het kopen en lezen van dit boek. Ik begrijp de critici wel, want dit was dus niet de leeservaring waar ik naar op zoek was.
Het verhaal gaat verder waar het vorige boek eindigt. Kitt heeft ten overstaan van het volk, zijn broer en Paedyn aangekondigd dat hij met Paedyn gaat trouwen. Dit is tegen het zere been van zowel Paedyn als Kai. De burgers van het koninkrijk hebben eveneens hun twijfels, vooral omdat Paedyn een zogeheten nul is en geen magie bezit. Men vindt dat mensen zonder magie de troon niet mogen bestijgen en niet mogen regeren. Om zich te bewijzen wordt paedyn daarom opnieuw onderworpen aan proevenop leven en dood. Doorstaat zij deze? Dan is ze gekroond tot koningin. Zo niet, dan is ze dood. Lukt het Paedyn om iedereen hun ongelijk te bewijzen en haar relatie met Kai te redden in deze puinhoop?
Net als in de vorige delen wordt dit verhaal afwisselend verteld vanuit alle drie de belangrijkste personages. Vanwege het verloop van de plot was het logisch geweest om Kitt meer aan het woord te laten dan nu gebeurt, alhoewel de keuze om de focus vooral op Paedyn en Kai te houden begrijpelijk is. Helaas laat de uitwerking van deze personages te wensen over. Waar beiden in het vorige deel een enorme ontwikkeling doormaakten op zowel individueel vlak als in hun onderlinge relatie, lijkt deze progressie in dit boek compleet verdwenen. Gewoon weg, niets meer van over. Beide personages zijn gereduceerd tot kartonnen poppen waar geen connectie mee te maken is. Ze zijn saai en Paedyn haar sterke karakter lijkt in het niets te zijn opgelost. De chemie ontbreekt en dat is onhandig gezien de eerdere ontwikkelingen van de plot. De flashbacks naar een ander belangrijk personage zouden interessant kunnen zijn, maar komen uit de lucht vallen en voelen hierdoor als vulling voor het verhaal. Later wordt hier wel meer over duidelijk, maar dit personage kan de boel niet redden.
“Beter goed gejat dan slecht bedacht” is hier een zeer toepasselijk gezegde. Roberts heeft overduidelijk grondig gebruik gemaakt van de verhaallijnen van andere populaire boeken. Sommige delen zijn gebaseerd op dit bronmateriaal, maar nog veel vaker is het knip- en plakwerk. De hongerspelen van Suzanne Collins en Rode koningin van Victoria Aveyard zijn de meest in het oog springende voorbeelden. Voor dit deel is ook dankbaar gebruik gemaakt van The Serpent & The Wings of Night van Carissa Broadbent. Zo zijn er nog meer boeken waar deze serie iets te veel op is gebaseerd waardoor de creativiteit en authenticiteit van deze auteur ernstig in twijfel getrokken mag worden. Bovendien voelt dit derde deel als een herhaling van Powerless, het eerste deel in de serie. De verhaallijn is nagenoeg hetzelfde, met dezelfde elementen waardoor het totaal niet intrigeert. Het is interessant om ook eens naar Engelstalige recensies op platformen als Goodreads te kijken, want sommige recensenten hebben tot op detailniveau ontleed welke boeken door deze auteur zijn geraadpleegd.
Ondanks dat de plot allesbehalve origineel is, is de schrijfstijl wel lekker makkelijk. Niet buitengewoon, niet verfrissend, niet bloemrijk. Gewoon, gewoontjes. Hierdoor is het boek makkelijk te consumeren en is verklaarbaar waarom het zo populair is op TikTok. Kwaliteit en dat platform gaan vaker niet dan wel samen. Doordat Roberts zo weinig creativiteit laat zien, is er ook geen groei waarneembaar. Deze auteur is nog jong, maar bij het eind van een trilogie mag je wel wat meer groei verwachten. Als ervaren lezer zul je merken dat het verhaal stroef loopt. Dit boek is sowieso niet aan dit type lezer besteed omdat deze niet tevreden achter zal blijven.
De conclusie mag worden getrokken dat Fearless een uitermate teleurstellend einde is van de middelmatige “Powerless” trilogie van Lauren Roberts. De karakterontwikkeling die de hoofdpersonen in het tweede deel hebben doorgemaakt lijkt in het niets te zijn opgelost waardoor ze net zo interessant zijn als een kartonnen pop. Daarnaast is de plot allesbehalve origineel, er zitten letterlijke elementen uit meerdere populaire boeken in. Tevens valt het in herhaling, het eerste deel in deze serie wordt voor het grootste deel gereproduceerd. Hierdoor intrigeert het totaal niet. De schrijfstijl is lekker makkelijk, waardoor de populariteit op sociale media als TikTok en Instagram te verklaren is. Het is kwalitatief absoluut ondermaats. De ervaren veellezer doet er verstandig aan dit boek links te laten liggen.
Ik had behoorlijk wat opstartproblemen met deze trilogie. Het eerste boek had twee pogingen nodig voor ik het op zich wel kon waarderen. Ik herkende veel elementen uit andere populaire boeken en dat vind ik altijd wel een flater. Het is zo zonde, want het getuigt niet echt van creativiteit. Het vervolgdeel vond ik sterk in de ontwikkeling van de personages, want beide hoofdpersonen maakten een enorme groei door. De plot was dan weer niet sterk, maar dat was hierdoor ook niet nodig. Door het einde van dat verhaal waren mijn verwachtingen voor deze afsluiter hoog. Hier en daar hoorde ik al geluiden van teleurstelling en ik wachtte daarom ook even met het kopen en lezen van dit boek. Ik begrijp de critici wel, want dit was dus niet de leeservaring waar ik naar op zoek was.
Het verhaal gaat verder waar het vorige boek eindigt. Kitt heeft ten overstaan van het volk, zijn broer en Paedyn aangekondigd dat hij met Paedyn gaat trouwen. Dit is tegen het zere been van zowel Paedyn als Kai. De burgers van het koninkrijk hebben eveneens hun twijfels, vooral omdat Paedyn een zogeheten nul is en geen magie bezit. Men vindt dat mensen zonder magie de troon niet mogen bestijgen en niet mogen regeren. Om zich te bewijzen wordt paedyn daarom opnieuw onderworpen aan proevenop leven en dood. Doorstaat zij deze? Dan is ze gekroond tot koningin. Zo niet, dan is ze dood. Lukt het Paedyn om iedereen hun ongelijk te bewijzen en haar relatie met Kai te redden in deze puinhoop?
Net als in de vorige delen wordt dit verhaal afwisselend verteld vanuit alle drie de belangrijkste personages. Vanwege het verloop van de plot was het logisch geweest om Kitt meer aan het woord te laten dan nu gebeurt, alhoewel de keuze om de focus vooral op Paedyn en Kai te houden begrijpelijk is. Helaas laat de uitwerking van deze personages te wensen over. Waar beiden in het vorige deel een enorme ontwikkeling doormaakten op zowel individueel vlak als in hun onderlinge relatie, lijkt deze progressie in dit boek compleet verdwenen. Gewoon weg, niets meer van over. Beide personages zijn gereduceerd tot kartonnen poppen waar geen connectie mee te maken is. Ze zijn saai en Paedyn haar sterke karakter lijkt in het niets te zijn opgelost. De chemie ontbreekt en dat is onhandig gezien de eerdere ontwikkelingen van de plot. De flashbacks naar een ander belangrijk personage zouden interessant kunnen zijn, maar komen uit de lucht vallen en voelen hierdoor als vulling voor het verhaal. Later wordt hier wel meer over duidelijk, maar dit personage kan de boel niet redden.
“Beter goed gejat dan slecht bedacht” is hier een zeer toepasselijk gezegde. Roberts heeft overduidelijk grondig gebruik gemaakt van de verhaallijnen van andere populaire boeken. Sommige delen zijn gebaseerd op dit bronmateriaal, maar nog veel vaker is het knip- en plakwerk. De hongerspelen van Suzanne Collins en Rode koningin van Victoria Aveyard zijn de meest in het oog springende voorbeelden. Voor dit deel is ook dankbaar gebruik gemaakt van The Serpent & The Wings of Night van Carissa Broadbent. Zo zijn er nog meer boeken waar deze serie iets te veel op is gebaseerd waardoor de creativiteit en authenticiteit van deze auteur ernstig in twijfel getrokken mag worden. Bovendien voelt dit derde deel als een herhaling van Powerless, het eerste deel in de serie. De verhaallijn is nagenoeg hetzelfde, met dezelfde elementen waardoor het totaal niet intrigeert. Het is interessant om ook eens naar Engelstalige recensies op platformen als Goodreads te kijken, want sommige recensenten hebben tot op detailniveau ontleed welke boeken door deze auteur zijn geraadpleegd.
Ondanks dat de plot allesbehalve origineel is, is de schrijfstijl wel lekker makkelijk. Niet buitengewoon, niet verfrissend, niet bloemrijk. Gewoon, gewoontjes. Hierdoor is het boek makkelijk te consumeren en is verklaarbaar waarom het zo populair is op TikTok. Kwaliteit en dat platform gaan vaker niet dan wel samen. Doordat Roberts zo weinig creativiteit laat zien, is er ook geen groei waarneembaar. Deze auteur is nog jong, maar bij het eind van een trilogie mag je wel wat meer groei verwachten. Als ervaren lezer zul je merken dat het verhaal stroef loopt. Dit boek is sowieso niet aan dit type lezer besteed omdat deze niet tevreden achter zal blijven.
De conclusie mag worden getrokken dat Fearless een uitermate teleurstellend einde is van de middelmatige “Powerless” trilogie van Lauren Roberts. De karakterontwikkeling die de hoofdpersonen in het tweede deel hebben doorgemaakt lijkt in het niets te zijn opgelost waardoor ze net zo interessant zijn als een kartonnen pop. Daarnaast is de plot allesbehalve origineel, er zitten letterlijke elementen uit meerdere populaire boeken in. Tevens valt het in herhaling, het eerste deel in deze serie wordt voor het grootste deel gereproduceerd. Hierdoor intrigeert het totaal niet. De schrijfstijl is lekker makkelijk, waardoor de populariteit op sociale media als TikTok en Instagram te verklaren is. Het is kwalitatief absoluut ondermaats. De ervaren veellezer doet er verstandig aan dit boek links te laten liggen.
1
Reageer op deze recensie
