Lezersrecensie
Jeugdboek dat leerzaam is voor iedereen
In 2019 verscheen het boek In Mijn Hoofd van Sharon M. Draper over de elfjarige Melody die letterlijk vast zit in haar hoofd. Ik heb dit boek ook net zolang ongelezen op de digitale boekenplank laten liggen, tot nu. Wist het verhaal mij nog net zo te interesseren als drie jaar geleden?
Omdat het al zo lang geleden is dat ik dit boek kocht, wist ik niet meer wat ik kon verwachten. Ik zag het boek nergens meer voorbij komen en het was eigenlijk een beetje in de vergetelheid geraakt. Een van mijn leesdoelen voor 2022 is om mijn plank eens leeg te lezen en dit boek kwam toen naar boven. Ik kon mij nog wel herinneren dat het meer een jeugdboek is dan een YA dus dat verwachtte ik ook. Ik verwachtte een makkelijke schrijfstijl met makkelijke zinnen. Ook verwachtte ik weinig dialoog omdat Melody niet kan praten. Mijn verwachtingen zijn redelijk ingelost.
Dit boek gaat over de elfjarige Melody die door de cerebrale parese niet kan lopen en praten. Knap lastig als je een fotografisch geheugen hebt, de slimste bent van de hele school en je dat niet kunt delen. Ook lastig als je omgeving denkt dat je dat niet bent omdat je jezelf niet kunt uiten. Melody zit letterlijk vast in haar eigen hoofd. Vooral in het begin is dit goed merkbaar. Doordat er weinig dialoog is leer je Melody als personage wel goed kennen. Draper heeft haar frustraties, maar ook haar cynisme en humor goed op papier weten te krijgen. Dit is niet te zeggen over andere personages. Je leert hen minder goed kennen. Of misschien juist wel, omdat ze zitten verstopt achter hun façade van vooroordelen. Ook dit heeft de auteur goed over weten te brengen.
De schrijfstijl is uitermate geschikt voor het genre waarin dit boek valt, middle-grade oftewel jeugd. Het taalgebruik is makkelijk en de zinnen kort. Door deze schrijfstijl is het verhaal makkelijk te volgen en leest het boek makkelijk weg. Ondanks dat krijg je wel een goed beeld van het leven met cerebrale parese, ook al is dit haast niet voor te stellen. Over de representatie kan ik niet oordelen, ik heb hier immers geen ervaring mee. Voor mij als totale leek is het wel goed over gekomen.
De plot van dit boek is ondergeschikt aan de ontwikkeling die Melody als personage doormaakt. Gedurende het verhaal wordt het voor haar en haar ouders duidelijk dat er hulpmiddelen bestaan waardoor Melody zelfredzamer wordt. Hier wil ze gretig gebruik van maken. Hierdoor zie je haar ontwikkelen. De plot zelf is vrij klein. Op school is er een wedstrijd voor slimme kinderen. Melody wil hier graag aan meedoen om te laten zien dat ze wel degelijk iets kan en niet achterlijk is. Ze is slim, maar kan hier geen uiting aan geven. Tevens zien haar medeleerlingen zonder beperking en hun leraren dit niet. Zij zitten veilig verstopt achter hun façade van vooroordelen. Inclusie is iets dat nog op gang moet komen. Melody wil hier een voorbeeld voor zijn en dat lukt haar uiteindelijk ook. De wedstrijd voor slimme kinderen is door de auteur goed bedacht om de worstelingen van Melody en de vooroordelen van leeftijdgenoten, ouders en leraren goed weer te geven.
In mijn hoofd van Sharon M. Draper is een jeugdboek dat ook voor volwassenen geschikt is. Het vertelt het verhaal van de elfjarige Melody die probeert mee te doen met leeftijdsgenoten zonder beperking. Dat is nog niet zo makkelijk. Zij wil wel, maar veel mensen in haar omgeving zitten verstopt achter hun façade van vooroordelen. Dit is door de auteur goed weergegeven. Door de vlotte schrijfstijl met korte zinnen en makkelijke taal leest het boek makkelijk weg. Het is eigenlijk zonde dat ik dit boek zo lang op de plank heb laten liggen.
Omdat het al zo lang geleden is dat ik dit boek kocht, wist ik niet meer wat ik kon verwachten. Ik zag het boek nergens meer voorbij komen en het was eigenlijk een beetje in de vergetelheid geraakt. Een van mijn leesdoelen voor 2022 is om mijn plank eens leeg te lezen en dit boek kwam toen naar boven. Ik kon mij nog wel herinneren dat het meer een jeugdboek is dan een YA dus dat verwachtte ik ook. Ik verwachtte een makkelijke schrijfstijl met makkelijke zinnen. Ook verwachtte ik weinig dialoog omdat Melody niet kan praten. Mijn verwachtingen zijn redelijk ingelost.
Dit boek gaat over de elfjarige Melody die door de cerebrale parese niet kan lopen en praten. Knap lastig als je een fotografisch geheugen hebt, de slimste bent van de hele school en je dat niet kunt delen. Ook lastig als je omgeving denkt dat je dat niet bent omdat je jezelf niet kunt uiten. Melody zit letterlijk vast in haar eigen hoofd. Vooral in het begin is dit goed merkbaar. Doordat er weinig dialoog is leer je Melody als personage wel goed kennen. Draper heeft haar frustraties, maar ook haar cynisme en humor goed op papier weten te krijgen. Dit is niet te zeggen over andere personages. Je leert hen minder goed kennen. Of misschien juist wel, omdat ze zitten verstopt achter hun façade van vooroordelen. Ook dit heeft de auteur goed over weten te brengen.
De schrijfstijl is uitermate geschikt voor het genre waarin dit boek valt, middle-grade oftewel jeugd. Het taalgebruik is makkelijk en de zinnen kort. Door deze schrijfstijl is het verhaal makkelijk te volgen en leest het boek makkelijk weg. Ondanks dat krijg je wel een goed beeld van het leven met cerebrale parese, ook al is dit haast niet voor te stellen. Over de representatie kan ik niet oordelen, ik heb hier immers geen ervaring mee. Voor mij als totale leek is het wel goed over gekomen.
De plot van dit boek is ondergeschikt aan de ontwikkeling die Melody als personage doormaakt. Gedurende het verhaal wordt het voor haar en haar ouders duidelijk dat er hulpmiddelen bestaan waardoor Melody zelfredzamer wordt. Hier wil ze gretig gebruik van maken. Hierdoor zie je haar ontwikkelen. De plot zelf is vrij klein. Op school is er een wedstrijd voor slimme kinderen. Melody wil hier graag aan meedoen om te laten zien dat ze wel degelijk iets kan en niet achterlijk is. Ze is slim, maar kan hier geen uiting aan geven. Tevens zien haar medeleerlingen zonder beperking en hun leraren dit niet. Zij zitten veilig verstopt achter hun façade van vooroordelen. Inclusie is iets dat nog op gang moet komen. Melody wil hier een voorbeeld voor zijn en dat lukt haar uiteindelijk ook. De wedstrijd voor slimme kinderen is door de auteur goed bedacht om de worstelingen van Melody en de vooroordelen van leeftijdgenoten, ouders en leraren goed weer te geven.
In mijn hoofd van Sharon M. Draper is een jeugdboek dat ook voor volwassenen geschikt is. Het vertelt het verhaal van de elfjarige Melody die probeert mee te doen met leeftijdsgenoten zonder beperking. Dat is nog niet zo makkelijk. Zij wil wel, maar veel mensen in haar omgeving zitten verstopt achter hun façade van vooroordelen. Dit is door de auteur goed weergegeven. Door de vlotte schrijfstijl met korte zinnen en makkelijke taal leest het boek makkelijk weg. Het is eigenlijk zonde dat ik dit boek zo lang op de plank heb laten liggen.
1
Reageer op deze recensie
