Lezersrecensie
Een boek met veel hype maar weinig diepgang
Op 5 mei was het dan zover, De Beminde, het nieuwe boek van Kiera Cass verscheen. In Nederland verscheen dit boek al een dagje eerder, op 4 mei.
Kiera Cass gooide jaren geleden hoge ogen met haar serie De Selectie, een serie die ik een jaartje of vier geleden ook verslonden heb. Hierna heeft ze nog één ander boek geschreven, The Siren, maar daarna was het een tijdje stil rondom deze auteur. Tot in 2020 dus.
In De Beminde volgen we Hollis Bryte, die samen met haar ouders in het kasteel van koning Jameson van Koroa woont. Ze probeert, net als alle andere meisjes van adel, de aandacht van de koning op zich te vestigen en zijn koningin te worden. Op een dag komen er migranten uit Isolte en een van de jongens schopt Hollis' plannen flink in de war.
Wie zijn de personages? Dit is een vraag die na het lezen van De Beminde nog steeds onbeantwoord is gebleven. De personages zijn uiterst oppervlakkig en je leert ze niet echt kennen. Van Hollis zie je alleen maar het meisje dat Cass ons presenteert, zonder een spoor van gelaagdheid of diepgang. Ze ontwikkelt wel iets van een eigen wil, maar daar wordt zeer weinig mee gedaan. Van de migranten uit Isolte krijg je als lezer ook weinig hoogte, want ook deze personages zijn slecht uitgewerkt.
Het verhaal op zich is lekker luchtig vermaak voor een zomerse dag als vandaag. Dat is eerlijk toegegeven ook de reden dat ik het boek vandaag las en dat het toch nog drie sterren heeft gekregen. Ik voorzie dat als de omstandigheden anders waren geweest, ik niet zo gul zou zijn. Want, ook aan het verhaal mankeert nog wel het een en ander. Het is, net als de personages, erg vlak en mist ook diepgang. Sommige dingen in het verhaal zijn erg onlogisch, zoals de reacties van personages op bepaalde gebeurtenissen. Aan het eind kwam er nog een wending in het verhaal die ik a) wat dommig vond en b) toch voer voor een guilty pleasure vind. Dat laatste is omdat ik stiekem toch nieuwsgierig ben naar hoe het zich allemaal verder gaat ontwikkelen. Maar meer hoef je niet te verwachten van De Beminde. Het is een luchtig boek en jongere lezers zullen ervan smullen, maar als je kritisch leest zie je dingen die plotsklaps uit de lucht komen vallen en andere onvoorkomelijkheden.
In het voorwoord spreekt Kiera Cass over zoenen. Nou, naast drie kleine kusjes valt dat heel erg mee, ik denk dat De Selectie meer zoenen bevat. Ik had mijn verwachtingen voor het lezen van De Beminde al naar beneden bijgesteld, want eerlijk is eerlijk, ik denk niet dat Cass in staat zou zijn om De Selectie te overtreffen.
Kiera Cass gooide jaren geleden hoge ogen met haar serie De Selectie, een serie die ik een jaartje of vier geleden ook verslonden heb. Hierna heeft ze nog één ander boek geschreven, The Siren, maar daarna was het een tijdje stil rondom deze auteur. Tot in 2020 dus.
In De Beminde volgen we Hollis Bryte, die samen met haar ouders in het kasteel van koning Jameson van Koroa woont. Ze probeert, net als alle andere meisjes van adel, de aandacht van de koning op zich te vestigen en zijn koningin te worden. Op een dag komen er migranten uit Isolte en een van de jongens schopt Hollis' plannen flink in de war.
Wie zijn de personages? Dit is een vraag die na het lezen van De Beminde nog steeds onbeantwoord is gebleven. De personages zijn uiterst oppervlakkig en je leert ze niet echt kennen. Van Hollis zie je alleen maar het meisje dat Cass ons presenteert, zonder een spoor van gelaagdheid of diepgang. Ze ontwikkelt wel iets van een eigen wil, maar daar wordt zeer weinig mee gedaan. Van de migranten uit Isolte krijg je als lezer ook weinig hoogte, want ook deze personages zijn slecht uitgewerkt.
Het verhaal op zich is lekker luchtig vermaak voor een zomerse dag als vandaag. Dat is eerlijk toegegeven ook de reden dat ik het boek vandaag las en dat het toch nog drie sterren heeft gekregen. Ik voorzie dat als de omstandigheden anders waren geweest, ik niet zo gul zou zijn. Want, ook aan het verhaal mankeert nog wel het een en ander. Het is, net als de personages, erg vlak en mist ook diepgang. Sommige dingen in het verhaal zijn erg onlogisch, zoals de reacties van personages op bepaalde gebeurtenissen. Aan het eind kwam er nog een wending in het verhaal die ik a) wat dommig vond en b) toch voer voor een guilty pleasure vind. Dat laatste is omdat ik stiekem toch nieuwsgierig ben naar hoe het zich allemaal verder gaat ontwikkelen. Maar meer hoef je niet te verwachten van De Beminde. Het is een luchtig boek en jongere lezers zullen ervan smullen, maar als je kritisch leest zie je dingen die plotsklaps uit de lucht komen vallen en andere onvoorkomelijkheden.
In het voorwoord spreekt Kiera Cass over zoenen. Nou, naast drie kleine kusjes valt dat heel erg mee, ik denk dat De Selectie meer zoenen bevat. Ik had mijn verwachtingen voor het lezen van De Beminde al naar beneden bijgesteld, want eerlijk is eerlijk, ik denk niet dat Cass in staat zou zijn om De Selectie te overtreffen.
1
Reageer op deze recensie
