Een goede fantasy waar je wel even voor moet gaan zitten

De Laatste Magiër van Lisa Maxwell is een boek waarvan ik werkelijk waar geen idee meer heb waar ik het ooit ben tegengekomen. Opeens stond het op mijn TBR. Toen ik erachter kwam dat het boek in de goodiebag van YALFU zat, wilde ik het het liefst zo snel mogelijk lezen. Ik had het boek al liggen, dus het was gewoon een kwestie van plannen.

In New York is magie allesbehalve uitgestorven. De Mageus – de laatsten die nog magische krachten hebben – leven in de schaduwen en verbergen wie ze zijn. Als ze Manhattan binnentreden, verliezen ze hun krachten en worden ze voor altijd gevangen gehouden op het eiland. Soms overleven ze het niet...
Esta is een getalenteerde dief, opgeleid om magische kunstvoorwerpen te stelen van de sinistere Orde. Met haar aangeboren talent om de tijd te manipuleren, kan Esta deze kostbare voorwerpen laten verdwijnen voordat de Orde zelfs maar beseft dat ze er is. Haar training bereidde haar voor op het ultieme doel: terugreizen in de tijd om een eeuwenoud boek te stelen dat de geheimen van de Orde bevat, voordat het vernietigd wordt en de Mageus een hopeloze toekomst tegemoet gaan.

Verwachtingen
Ik ga heel eerlijk zijn en toegeven dat ik hele hoge verwachtingen had van De Laatste Magiër. Bijna iedereen prees het boek de hemel in. Hierdoor worden je verwachtingen automatisch een stuk hoger dan je aanvankelijk had gedacht. Zo ook bij mij. In het begin kwamen mijn verwachtingen absoluut niet uit. Ja, dat het een dik boek was wist ik, maar in het begin kwam ik er heel moeilijk in.

Ronduit verwarrend
Sterker nog, het begin vond ik ronduit verwarrend. Wie is nou wie en waar bevinden de personages zich. In de eerste hoofdstukken krijg je direct enorm veel perspectieven, personages, tijden en locaties voor je kiezen. Normaal heb ik daar niet zoveel moeite mee, maar in De Laatste Magiër duurde het een hele tijd voor ik het een beetje door begon te hebben. Zonde, want hierdoor duurde het erg lang voor ik in het boek kwam. Ik had het meest moeite met het tijdreizen.

Op stoom
Toen ik er eenmaal in zat kwam het boek eindelijk op stoom. Er gingen dingen gebeuren, ik begon dingen te begrijpen en het lezen ging een stuk makkelijker. Toch voelde ik het nog niet helemaal, dat kwam pas echt vrij laat in het boek. Desondanks vond ik het al niet slecht, hooguit ingewikkeld. Ja, nog steeds.

De finale
En toen waren daar de laatste hoofdstukken van het boek. De finale. Verbanden die ik eerder totaal had gemist werden duidelijk en alles viel op zijn plek. Wauw. Wat een einde. Ik zag dit eerlijk gezegd allemaal ook niet aankomen. Op naar het vervolg, wat al wel in het Engels is verschenen.

Conclusie
De Laatste Magiër is vooral in het begin een erg verwarrend boek. Dit komt door de perspectieven, locaties, personages en tijden. Toen ik er eenmaal in zat – en dat duurde een hele tijd – kwam het verhaal op stoom. Toch duurde het voor mij nog langer dat ik dingen echt begon te snappen. Dat einde smaakte zeker naar meer, maar ik ga het niet in het Engels lezen. Daar is dit boek echt te ingewikkeld voor. Even geduld dus.