Laat geen diepe indruk achter

Camilla Grebe, een pseudoniem van Camilla Christina Eriksson, heeft al eerste vrouwelijke auteur tweemaal de Glass Key Award, een prijs voor het beste Scandinavische boek, gewonnen. Ze debuteerde in 2009 met de thriller Vrede, die ze samen met haar zus Åsa Träff schreef. Hierna heeft ze nog diverse andere boeken geschreven, zowel solo als samen met een andere schrijver. Haar jongste uitgave is In eeuwigheid, dat in 2023 is verschenen en kenmerken heeft van een gesloten-kamermysterie.

Ieder jaar in augustus houden Lykke en Gabriel Andersen een zogeheten kreeftenfeest. Hun zeventienjarige tweelingzoons Harry en David zijn hierbij aanwezig, net als Bonnie, met wie de jongens al sinds hun jeugd bevriend zijn. De volgende ochtend treft Lykke het meisje levenloos en naakt op haar bed in het huisje waar de tweeling verblijft aan. Beide knapen weten nergens vanaf en alle sloten zijn van binnenuit vergrendeld. Het lijkt daarom uitgesloten dat iemand anders verantwoordelijk voor haar dood kan zijn. Als Lykke acht jaar later zelf van moord wordt verdacht, hult ze zich in stilzwijgen en komen de gebeurtenissen van de zomer van toen weer bovendrijven.

Uit de korte proloog kan de lezer opmaken dat er iets onheilspellends staat te gebeuren of al gebeurd is. Of dit inderdaad zo is en wat dat dan mag zijn, wordt verderop in de plot, en vooral aan het eind van het verhaal, wel duidelijk. Voor het echter zover is moet diezelfde lezer lange tijd zijn geduld bewaren, want, ondanks dat er veel sprongen in tijd worden gemaakt (welke interval hiertussen zit, is over het algemeen niet bekend) vordert de plot behoorlijk traag. Pas in de slotfase zijn er enkele sporadische momenten dat het tempo iets hoger ligt. In principe is dit alles niet eens zo heel bezwaarlijk – vaak wordt zoiets gecompenseerd met een veelheid aan gebeurtenissen – maar in dit geval valt dit nogal tegen. De auteur legt vooral de nadruk op enkele psychologische aspecten, hoewel die niet volledig uit de verf komen. De beklemmende sfeer die daar zo kenmerkend voor is ontbreekt grotendeels.

Toch zijn er wel degelijk enkele situaties die iets van spanning met zich meebrengen en zo nu en dan ben je zonder meer nieuwsgierig naar wat zich na afloop van het kreeftenfeestje daadwerkelijk heeft voorgedaan én waarom Lykke acht jaar later van moord is beschuldigd. Natuurlijk komt hier uiteindelijk uitsluitsel over, maar heel verrassend of opzienbarend is dit in feite niet. In het verhaal wordt uitgebreid aandacht besteed aan de persoonlijke levens en perikelen van de Andersens. In bepaald opzicht is dit wel logisch, want de sterfgevallen en besognes van het gezin zijn onlosmakelijk met elkaar te verbonden. Desondanks ligt de nadruk net wat te veel op de werkzaamheden van zowel Lykke als Gabriel.

De belangrijkste personages zijn Lykke en politieman Manfred Ollson. Het verhaal wordt afwisselend – zowel in het heden als het verleden – vanuit hun perspectief verteld. Dit houdt niet in dat Gabriel, Harry en David er bekaaid van afkomen. Integendeel zelfs, want ook zij krijgen voldoende podium. Daarom is het niet erg lastig om je een beeld van ieder van hen te kunnen vormen, ondanks dat er niet diepgravend en uitvoerig op hun karakters wordt ingegaan. Het is allemaal toereikend.

Grebe hanteert een erg prettige schrijfstijl en de langzame aard van de plot heeft geen enkele invloed op de leesbeleving. Door de verschillende intriges ga je wel twijfelen aan de oprechtheid van de meeste personen. Het ziet ernaar uit dat dit precies is wat de auteur wil bereiken. In eeuwigheid is over het geheel bezien geen thriller die je op het puntje van de stoel laat zitten en laat evenmin een diepe indruk achter, maar hij zorgt wel voor een aantal uren leesgenot.