Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Hopelijk een eenmalig experiment

Kees van Duyn 29 december 2019 Hebban Recensent
Karin Slaughter en Lee Child (een pseudoniem van Jim Grant) zijn ongeveer twintig jaar bevriend en hebben het er regelmatig over gehad hoe het zou zijn als hun personages Will Trent en Jack Reacher elkaar ontmoetten. Beide heren hebben namelijk hun eigen manier van werken, ondanks dat ze allebei een sterk rechtvaardigheidsgevoel hebben. Slaughter en Child besloten te gaan samenwerken, want uiteindelijk resulteerde in het korte verhaal Schoon goud.

GBI-agent Will Trent wordt gevraagd om als undercover naar Fort Knox te gaan. Daar werkt een verdachte van een moord die twintig jaar geleden heeft plaatsgevonden. Deze man, Jack Reacher, is daar tewerkgesteld omdat hij enkele criminele activiteiten binnen het Amerikaanse leger aan de kaak moet stellen. Hoewel ze beiden een ander doel hebben, zullen ze noodgedwongen moeten samenwerken. Want op de legerbasis blijkt veel meer aan de hand te zijn dan men vooraf had kunnen vermoeden.

Een kort verhaal vergt andere disciplines dan bij een lang verhaal, je kunt de personages minder goed uitwerken, de plot is vaak minder ingewikkeld en in feite moet je ook vrij snel to the point komen. Aan al deze ‘voorwaarden’ wordt in Schoon goud voldaan, dus van die criteria uitgaand, hebben de auteurs het goed gedaan. Toch is het niet zo dat het verhaal van hoogstaande kwaliteit is, daarvoor is het veel te oppervlakkig, te simpel en eigenlijk ook wel aan de dunne kant. Het concept is in beginsel origineel en leent zich ook wel voor een interessant en boeiend verhaal, maar de uitwerking daarvan is verre van optimaal.

Schoon goud begint met een korte en vluchtige introductie van de personages en ook met een situatieschets. Het duurt niet lang en Trent en Reacher worden aan elkaar voorgesteld, dat gebeurt nogal plompverloren, er gaat helemaal niets aan vooraf. Ze werken opeens samen en de lezer moet het daar maar mee doen, heeft het te accepteren. Het had de auteurs gesierd als dit, hoe lastig het in een kort verhaal ook zal zijn, wat meer geleidelijk aan had plaatsgevonden. Vervolgens focussen ze zich samen op hun doelwit en ook hun strijdplan komt plotseling uit de lucht vallen. Een paar regels extra, meer was absoluut niet nodig geweest, had dit kunnen voorkomen. Nu heeft de lezer het gevoel dat de auteurs het verhaal zo beknopt mogelijk wilden houden en dat er geen enkele plaats is voor wat meer uitleg.

Beide auteurs geven in een kort voorwoord aan dat hun geschreven hoofdstukken op een gegeven moment door elkaar zijn gaan lopen en dat niet herkenbaar zou moeten zijn wie wat geschreven heeft. Desondanks kan iemand die het werk van hen tweeën kent min of meer wel aanvoelen wat door Slaughter en wat door Child geschreven is. Daar is helemaal niets mis mee, maar wellicht waren de personages krachtiger geweest als ieder van hen zich met hun eigen protagonist had beziggehouden. Nu zijn ze in wezen een slap aftreksel van hun eigen ik, een karikatuur van zichzelf.

Op de schrijfstijl is niet veel aan te merken, die is verzorgd en leesbaar. De dialogen zijn helder en af en toe gevat, maar spanning heeft het korte verhaal niet. De wetenswaardigheden die over Fort Knox gegeven worden, zijn interessant en voegen ook wat aan het verhaal toe. Voor het overige is Schoon goud een hopelijk eenmalig experiment en blijven de auteurs voortaan trouw aan hun eigen vertrouwde personages.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Kees van Duyn